Теги: Гулистони Саъдии Шерозӣ

Хабаре, ки донӣ, диле биёзорад, ту хомўш (бош), то дигаре биёрад. Булбуло, муждан баҳор биёр, Хабари бад ба бум бозгузор.

Душман чу аз ҳама хилате фурў монад, силсилаи дўстӣ биҷунбонад, пас он гаҳ ба дўсти корҳое кунад, ки ҳеҷ душман натавонад! Сари мор ба дасти душман бикўб, ки аз иҳдо-л-ҳасанайн (яке аз ду ҳасанот) холӣ набошад: агар ин ғолиб омад, мор куштӣ в-агар он аз душман растӣ. Ба рўзи маърака …

Чу бинӣ, ки дар сипоҳи душман тафриқа афтодааст, ту ҷамъ бош. Вагар ҷамъ шаванд, аз парешони андеша кун. Бирав, бо дўстон осуда биншин, Чу бинӣ дар миёни душманон ҷанг. Вагар бинӣ, ки бо ҳам якзабонанд, Камонро зеҳ куну бар бора бар санг!

Бадхўй дар дасти душмане гирифтор аст, ки ҳар куҷо равад, аз чанги уқубати ў халосӣ наёбад. Агар зи дасти бало бар фалак равад бадхўй, Зи дасти хўи бади хеш дар бало бошад. Бадхўй нафари гизалла ё худ золим аст.

Ду кас душмани мулку динанд: подшоҳи беҳилму зоҳиди беилм! Бар сари мулк мабод он малик фармондеҳ, Ки худро набувад бандаи фармонбардор Туро бо чунин гармию саркашӣ. Напиндорам, аз хокӣ, аз оташӣ?! Дар хоки Байлақон бирасидам ба обиде, Гуфтам: «Маро ба тарбият аз ҷаҳл пок кун!» Гуфто: «Бирав, чу хок таҳаммул …

Насиҳат аз душман пазируфтан хатост, валекин шунидан равост, то ба хилофи он кор кунӣ, ки айни савоб аст: Ҳазар кун, з-он чи душман гўяд: «Он кун!» Ки бар зону занӣ дасти тағобун. Гарат роҳе намояд рост чун тир, Аз ў баргарду роҳи дасти чап гир!

Бар аҷзи душман раҳмат макун, ки агар қодир шавад, бар ту набахшояд. Душман чу бинӣ нотавон, лоф аз бурути худ мазан, Мағзест дар ҳар устухонам, мардест дар ҳар пираҳан.

Чун дар имзои коре мутараддид бошӣ, он тараф ихтиёр кун, ки беозортар барояд. Бо мардуми саҳлхўй душхор магўй, Бо ин кӣ дари сулҳ занад, ҷанг маҷўй! То кор ба зар бармеояд, ҷон дар хатар афкандан нашояд! Чу даст аз ҳама хилате даргусаст, Ҳалол аст бурдан ба шамшер даст.

Ҳар ки бо душманон сулҳ кунад, сари озори дўстон дорад. Бишўй, эй хирадманд, аз он дўст даст, Ки бо душманонат бувад ҳамнишаст.

Душмане заиф, ки дар тоат ояд ва дўсти намояд, мақсуди вай ҷуз он нест, ки душмани қавӣ гардад ва гуфтаанд: бар дўстии дўстон эътимод нест, то ба тамаллуқи душманон чӣ расад. Ва ҳар кӣ душмани кўчакро ҳақир медорад, бад-он монад, ки оташи андакро мўхмал мегузорад! Имрўз бикуш, чу метавон кушт, …