Маданият ва санъат

Дар баёни бинои ислом.  Бинои ислом бар панҷ навъ аст: аввал калимаи тайиба гуфтан аст, ки ло илоҳа илаллоҳу Муҳаммаду-р* расулуллоҳ. Дуюм панҷ вақт намоз гузоридан аст. Сеюм закоти мол додан аст. Чаҳорум рӯзаи моҳи шарифи рамазон доштан аст. Панҷум тавофи хонаи Каъба кардан аст аз барои касе, ки қодир …

Дар баёни булуғ ва худошиносӣ. Бидон, ки бӯлуғ ду навъ аст, яке ҳукмӣ, дигаре ҳақиқӣ, аммо булуғи ҳукмии писарон аз дувоздаҳ-понздаҳ солагист ва булуғи ҳақиқии онҳо, вакте аст, ки ӯ эҳтилом мешавад, яъне ӯро дар хобаш шайтон фиреб медиҳад ва об мебинад. Дар ин вақт ӯ болиғи ҳақиқӣ мешавад ва …

A3 ВАҚТИ БАЛОҒАТ ТО БА ВАҚТИ ЗАЪФ ВА ПИРӢ Муштамил аст бар 54 фасл: Фасли аввал дар баённ булуғ ва Худошиносй. Фасли дуюм дар баёни бинои ислом. Фасли сеюм дар баёни намоз. Фасли чахорум дар баёни закот. Фасли панҷум дар баёни рӯзаи мохи шарифи рамазон. Фасли шашум дар баёни лайлатулкадр. …

Тарбияи фарзанд Вақте ки фарзанд ҳафтрӯза мешавад, бояд ки ӯро номи некӯ  ниҳанд ва баъд аз он мӯи сарашро тарошанд, агар имкон дошта бошанд, барои писар ду гӯсфанд ва барои духтар як гӯсфанд бикушанд. Дар ҳадиси Расул (с) омадааст, ки чун фарзанд аз шиками модар зода шавад, бо ҳар тораи …

Масси шайтон Вақте ки кӯдак таваллуд мешавад, агар шумо аҳамият дода бошед, албатта, ӯ дар вакти таваллуд шудан гиря мекунад. Сабабаш он аст, ки ӯро шайтони лаин шаллоқ мезанад, аз ҳамин ҷиҳат ӯ мегиряд. Аз ҳамин вақт шурӯъ намуда, то вақти ҷон аз бадан баромадан ин шайтони лаин аз қафои …

Вақте ки нутфа дар пушти падар асту баъд аз он дар раҳми модар мегузарад, падар ва модар гуфтаҳои зеринро бояд риоя намоянд: Падар аввал дар луқмаи худ эҳтиёт кунад, то нутфае, ки ҳосил мешавад ва фарзанде, ки пайдо мешавад, ҳалолзода ояд. Расул (с) фармуданд, ки луқмаи худро пок доред, зеро …

Адабиёт як навъи санъат буда, дар тафовут аз меъморӣ, наққошӣ, ҳайкалтарошӣ, кандакорӣ, гулдўзӣ, рассомӣ, мусиқӣ, театр, кино, рақс ва суруд ҳаёти воқеиро бо сухан тасвир мекунад. Адабиёт калимаи арабӣ буда, шакли ҷамъи «адаб» аст ва маънои фазилатҳои маънавӣ (одоб, хулқи нек, хушгуф торӣ, хушнависӣ ва ғайра)-ро дорад. Адабиёт ба маънои …

Ислом динест, ки дар он роҳнамо барои тамоми соҳаҳои ҳаёт пешниҳод шудааст. Агар инсони боимон ягон мушкилоте ё саволе дошта бошад, пас ба имони худ рӯй меоварад, ки марҳамати он ба ӯ роҳи ҳалли ин мушкилотҳоро медиҳад. Мақолаи имрӯза барои онҳое, ки ҷустуҷӯи кор доранд ва барои бо муваффақият амалӣ …

Фарҳанг аз калимаи лотинӣ «cultura » гирифта шуда маънои тарбия, омӯзиш, тараққиёти рафтор, риоя намудан-ро дорад. Калимаи «Фарҳанг» маънои васеъ дорад  дар бахшҳои зиндагии мардумро соҳиб аст. Фани фарҳанг ҳамчун бахшест ки дар таҳқиқи фалсафа, маданият, таърих, санъат, забон, равоншиносӣ, иқтисодиёт, тарбия ва ғайраҳо алоқамандӣ дорад. Умуман зери мафҳуми фарҳанг рафтори …