Иштирокчиёни бозӣ дар атрофи ҳуҷра рост меистанд ё мениши- нанд. Онҳо барандаи бозиро интихоб менамоянд ва аз онҳо хоҳиш менамоянд, ки дур шавад. Дар ин лақза ба яке аз бозингарон порчаи панир ё қанде дода мешавад, то онро дар даҳонаш руст кунад. Вақте ки баранда бармегардад, ҳама бояд калимаи «панир»-ро такрор кунанд (бо қазоқӣ – миршим). Баранда кӯшиш мекунад, ки дар даҳони кӣ буда- пи панирро ёбад. Барои ин ба вай иҷозат дода мешаввад, ки дар байни хона давр зада, ба садои ҳар як бозингар гӯш андозад.
Arap y панирро ёбад, ба бозӣ дохил мешавад. Бозингаре, ки дар дахонаш панир дошт, баранда мешавад.