Меърочиддини Камол менависад:
Ангури сиях хури ба хобат, эй дуст,
Дон, ки рахи беш то дари хонаи туст.
Ангури сафед агар хури дар хобат,
Амволи ту мешавад зиёда. Токат!
Гар сурх бувад ангури дастурхонат,
Ту сарф хамекуни зи моли хонат.
Дар робита ба корхои таъмир дар кисматхои гуногуни Душанбе, обро бо навбат махкам мекунанд Шахрдори …