Агар шахсе наметавонад барои фарзандаш ҳамсари муносибе пайдо кунад, ин оятро дар ҳар ҳолате бихонад, то ин ки мушкилаш ҳал гардад. Оят ин аст:
Бисмиллоҳи-р-Раҳмони-р-Рҳим
Ам-ман юҷибу-л-музтарра изо даъоҳу ва якшифу-с-суъ.[1]
[1] Сураи Намл, ояти 62.