Бу касро ҳасрат аз дил нараваду пои тағобун аз гил барнаёяд: тоҷири кишитишикаставу вориси бо қаландарон нишаста.
Пеши дарвешон бувад хунат мубоҳ,
Гар набошад дар миён молат сабил.
Ё марав бо ёри азрақпираҳан,
Ё бикаш бар хонумон ангушти нил.
Дўсти бо пилбонон ё макун,
Ё талаб кун хонае дархурди пил!