Теги: Ҳикмат

Ду кас мурдану тахассур бурданд: яке он кӣ дошту нахўрд ва дигар он кӣ донисту накард. Фурсат ғанимат шумор. Касе набинад бахил фозилро, Ки на дар айб гуфтанаш кўшад. В-ар кариме дусад гуннаҳ дорад, Карамаш айбҳо фурў пушад. Тамом шуд китоби «Гулистон» ба тавфиқи бори азза исмаҳу. Дар ин ҷумла …

Ҳакимеро пурсидаанд: «Чандин дарахти номвар, ки худои азза ва ҷалла офаридаасту барўманд, ҳеҷ якро озод нахондаанд магар сарвро, ки самаре надорад. Гўй, дар ин чӣ ҳикмат аст?» Гуфт: – ҳар якеро  дахле муайян  асту вақте маълум, ки гоҳе ба вуҷуди он тозаанду гоҳе бо одами он пажмурда  ва сарвро ҳеҷ …

Ҳама касро дандон ба турушӣ кунад шавад магар қозиёнро, ки ба ширинӣ. Қозӣ чу ба ришват бихурад панҷ хиёр, Собит кунад аз баҳри ту даҳ харбузазор.

Ҳар кӣ ба зердастон набахшояд, ба ҷаври забардастон гирифтор ояд. На ҳар бозу, ки дар вай қуввате ҳаст, Ба мардӣ оҷизонро бишканад даст. Заифонро макун бар дил газанде, Ки дармонӣ ба ҷаври зўрманде.

Гарат хўи ман омад носазовор, Ту хўи неки хеш аз даст магзор.

Ғаме, к-аз паяш шодмонӣ барӣ, Беҳ аз шодие, к-аз пасаш ғам хўрӣ.

Гар теғи қаҳр баркашад, набию вали сар даркашанд вагар ғамзаи лутф биҷунбонад, бадон ба некон даррасонад. Гар ба маҳшар хитоби қаҳр кунанд, Анбиёро чӣ ҷои маъзарат аст. Парда аз рўи лутф, гў, бардор, К-ашқиёро умеди мағфират аст.

Дар «Инҷил» омадааст, ки «Эй фарзанди Одам, агар тавонгарӣ диҳамат, муштағил шавӣ ба мол аз ман ва гар дарвеш кунамат, тангдил нишинӣ, пас ҳаловати зикри ман куҷо дарёби ва ба ибодати ман кай шитобӣ!» Гаҳ андар неъмати мағруру ғофил, Гаҳ андар тангдасти хаставу реш. Чу дар саррову зарро ҳолат ин …

Аҷалли коинот аз рўи зоҳир одамист ва аззали мавҷудот-саг. Ба иттифоқи хирадмандон саги ҳақшинос беҳ аз одами носипос! Сагеро луқмае ҳаргиз фаромўш Нагардад, гар зани сад навбаташ санг. В-агар умре навозӣ сифлаеро, Ба камтар тундӣ ояд бо ту дар ҷанг.

Дурўғ гуфтан ба зарбати шамшер монад, ки агар низ ҷароҳат дуруст шавад, нишон бимонад, чун бародарони Юсуф, ки ба дурўғи мавсум шуданд, ба рост гуфтани эшон эътимод намонд. Якеро, ки одат бувад ростӣ, Хатое равад, даргузаронад аз ў. В-агар номвар шуд ба қавли дурўғ, Дигар рост бовар надоранд аз ў.