Теги: Гуноҳ

Ришва. Пора додан ва пора гирифтанро ришва ва ришвахӯр, яъне, ҳаромхӯр гӯянд, ки манъ кардаанд онро аҳли тақво ва уламои зоҳид, аз ҷумла Имоми Аъзам (р) ва ёрони камназирашон (р). Ришва дар ъилмуш-шариъат амали номатлуб дониста шудааст. Расул (с) мегӯяд: «-Лаънатуллоҳи алар-рошӣ вал мурташӣ ва ман ямшӣ, байнаррошӣ вал-мурташий (Яъне: …

Дуздӣ. Сухани Расул (с) аст, ки: «Ло тусриқу» (Яъне: «Дуздӣ накунед!»). Ва қавли Аллоҳ аст, ки: «Вас-сориқу вас-сориқату фақтаъу айдиҳумо ҷазоан бимо касабо наколан миналлоҳ»). (Тарҷума: «Ва дасти марди дузд ва зани дуздро бибуред! Бале, ин ҷазои сазоворест, ки Аллоҳ, ба сабаби ин касб (дуздӣ) муқаррар кардааст»).

Қатли муслим. Худованд ин амали ғайри инсононаро бо ин ояти шариф манъ намудааст ки, Астаъизу било; «Ва ло тақтулун-нафсал-латӣ ҳаррамал-лоҳу илло билҳақ!» (Тарҷума: «Ва қатл накунед он ҷонро, ки ҳаром кард Аллоҳ магар ба ҳақ!») (Бале, ҳақ аст. Ва беҳуда шоир нафармуда, ки: «Маёзор мӯреро, ки донакаш аст, Ки ӯ …

Рибо. Маънии луғавии «рибо»«-зиёдат», «фоида» ва «суд» (ба таъбири масеҳиёни рибохӯр»-протсент»-С.Б.Б) мебошад. Рибо, дар шариъати ғуррои Муҳаммад (с)-ия, як навъи доду гирифти пуливу молии мутлақан ҳаромро гӯянд ва нораворо гӯянд, ки иборат аз ду қисм аст: Рибои дар савдо ва рибои дар қарз. Худованд мегӯяд: «Аҳаллал-лоҳул-байа ва ҳаррамар-рибо» (Тарҷума: «-Ҳалол …

Ширк. Яъне, шарик овардан, ба Аллоҳ,гуноҳи кабира аст. Худованд мегӯяд; Астаъизу биллоҳ «Инналлоҳа ло яғфиру ан юшрака биҳи ва яғфиру мо дуна золика» (Яъне: «Ба таҳқиқ, Аллоҳ намебахшад онро, ки ба ӯ шарик биёварад ва мағфират мекунад, ҷуз он». Ва қавли Расул (с) аст, ки «Ло тушрику биллоҳи шай-ан!» (яъне: …

Шурби хамр. Тамоми ашёи масткунанда ҳаром аст. Сухани Худо аст, Ки Астаъизу биллоҳ «Ясъалунака анил-хамри вал майсир. Қул, фиҳимо исмун кабирун». (Тарҷума; «Савол мекунанд, ба ту аз шароб ва қимор. Бигӯ, дар он ҳар ду гуноҳи кабира аст»). Расул (с) гуфт: «Ло ташраб мусаккаран». «Ҳеҷ як аз масткунанда (ва мадҳушкунанда)-ро …

3ино. Бе никоҳи мусулмонӣ (мард ва зани хонадоршаванда ва ҳузури гувоҳон-аққалан як марду ду зан ва вакил) алоқаи ҷинсии зану мардро, дар Исломи мубин-ба хусус дар мазоҳиби аҳли суннат ва ҷамоъат зино мегӯянд. Худованди азимушшаън мегӯяд: «Вало тақрабуз-зиноа иннаҳу кона фаҳишаҳ» (Тарҷума: «Пас наздик нашавед, ба зино». Дар воқеъ зино …

Сеҳр. Сеҳр бадтарин амал аст. Ва шахси соҳир ва соҳира ва ҷодугарро азоб сахт аст, ки Худованд ӯро лаънат кардааст ва ҳеҷ гоҳ набахшад Худованд гуноҳи сеҳркунандагонро ва ҷояшон дӯзах аст. Сеҳр ва коҳилӣ амали ботил аст. Расул (с) мефармояд: «Лаънатуллоҳи ъалайҳи лил-коҳилина! (Яъне: «Лаънати Худо бод, ба он касе, …

Тӯҳмат. Нодуруст ва бидуни таҳқиқ касеро ба содир кардани гуноҳе нисбат додан, тӯҳмати маҳз дониста шудааст. Расул (с) мефармоянд, ки: «-Ло тақзифул-муҳсанаҳ» (Яъне: «-Тӯҳмат мадиҳед зани муҳсана (шавҳардор)-ро ва ғайра»). Имоми Аъзам Абӯҳанифа (р) аз Язид писари Суҳайб ривоят кардааст, ки гуфт: «-Ақидаи ман монанди мазҳаби хавориҷ буд, яъне, дар …