Теги: Таъбири хоб

Меъроҷиддини Камол менависад: Зира, ки гиёҳеву бабӯе будаст, Дар хоб бубинӣ, обрӯе будаст. Манфиати оину замон буда дар он, Бинандаи хоб оинарӯе будаст.

Меъроҷиддини Камол менависад: Заҳр аст ба хоби мардумон – мол, Оне, ки расад зи ҳақ ба ҳар ҳол. Гар моли ҳаром беш ояд, Таъбир, ки бад бигардад аҳвол.

Меъроҷиддини Камол менависад: Зангӯлаи дар ба хоб дидан, Ҳамзанги варо каме шунидан, Ҷанг асту хусумату фалокат, Ҳамранҷу азоб аз он рамидан.

Меъроҷиддини Камол менависад: Зиндон, ки сарои ваҳму танг аст, Афтода дар он, басе гаранг аст. Чун бинӣ ба хоби шаб ту зиндон, Дар рӯи раҳи ту ғам чу санг аст.

Меъроҷиддини Камол менависад: Занаҳ, ки зери риши мард бошад, Ба хоб ояд, нишонаш дард бошад. Манах, ки решабанде буд ба дандон, Агар бинӣ, шавад хорӣ намоён.

Меъроҷиддини Камол менависад: Занҷир дар хоби шабат. Бинӣ агар, эй нозанин, Таъбир гардӣ ошно, Ту бо гунаҳкори лаин.

Меъроҷиддини Камол менависад: Занҷабил, ки тезу тундиаш зиёд, Гар ба хобат бинӣ ин бошад ҷавоб: Ту ғаму андӯҳ мебинӣ басе, Дар ҷаҳон аз дасти зишту нокасе. Гар бикӯшӣ дар раҳи хайру субот, Ҳал шавад бо тезӣ ин сон мушкилот.

Меъроҷиддини Камол менависад: Занбурро дидан ба хоб, Дорад ҷавобе дар китоб. Аввал зафар бар душман аст, Сонӣ ба кори ту шикаст.

Меъроҷиддини Камол менависад: Ба хоби он касе, ки зан дарояд. Агар бошад ҷавон, шодӣ физояд. Зани солхӯрда шуғли оламе буд, Ва хандонрӯ, ғаму ғусса рабояд.

Меъроҷиддини Камол менависад: Зимистонро ба хоби ноз дидан. Ду маънӣ дорад он сон, ки шунидаш: Яке аз ҳокимон ранҷе ба халқ аст, Дигар нусрат ба мардум, он чӣ дидаш.