Комрон.инфо
Як зану шавҳари ҷавон фарзанддор мешаванду ду моҳ гузаштан пас ҳардушон маслиҳат мекунанд, ки пеши Абўалӣ ибни Сино рафта, таълими кўдаккалонкуниро ёд гирифта биёянд.
Майда-чуйда, савғотӣ гирифта, онҳо хонаи Абўалӣ Сино мераванд. Абўалӣ Сино онҳоро меҳмондорӣ карда баъд мепурсад:
-Ягон хизмат бошад, шарм накарда гўед, ман ба хизмати шумо ҳозирам:
Занаки кўдакдор мегўяд:
– Тақсир, мо нав як кўдак ёфтем, чӣ хел тарбия кардани вайро намедонем, пеши шумо омадем, ки ба мо таълим диҳед.
Баъд Абўалӣ Сино мепурсад, ки:
– Кўдакатон чандрўза шуд?
Онҳо мегўянд:
– Думоҳа.
Абўалӣ Сино дастонашро дар сари зону зада мегўяд:
– Дер шудааст, дер! Кўдакро мебоист дар ҳамон рўзи таввалуд шуданаш меовардед, акнун худатон ўро чӣ хеле, ки хоҳед, ҳамон тавр тарбия кардан гиред!
