Вай дар латофати сухан ва диккати маони ба мартабаест, ки беш аз он мутасаввир 156 нест. Аммо муболига дар он шеъри вайро аз хадди салосат берун бурдааст ва аз чошнии ишку мухаббат холи монда. Дар эроди амсол ва ихтиёри бахрхои сабук бо кофияхову радифхои гариб, ки сахлу мумтанеъ аст, татаббуъи157 Хасани Дехлави мекунад. Аммо он кадар маонии латиф, ки дар ашъори вай аст, дар ашъори Хасан нест ва он, ки вайро «дузди Хасан» мегуянд, бинобар хамон татаббуъ тавонад буд ва дар баъзе аз девонхои вай ин фард дида шудааст:
Ф а р д
Кас бар сари хеч рахна нагрифт маро,
Маълуми хамешавад, ки дузди Хасанам.
Ва баъзе аз орифон, ки ба сухбати Шайх Камол ва Хоча Хофиз — хар ду расида будаанд, чунин фармудаанд, ки сухбати Шайх бех аз шеъри вай бувад ва шеъри Хофиз бех аз сухбати у.