Хазрати Умар (раз) мефармояд, ки: «Расулуллох (с) иршод фармуданд: “Хар шахсе мусибатзадаеро дида, ин дуоро бихонад, дар тамоми зиндаги аз хар навъ норохативу парешоние, ки он мусибатзада дошт, махфуз мемонад»[1].
Дуо ин аст:
Бисмиллохи-р-Рахмони-р-Рахим
Ал-хамду лиллохи-л-Лази офони ми-м-мабталока бихи ва фаззални ало касирим-мим-ман халака тафзило.
Тарчума: Хамду ситоиш барои Худои таолост, он зоте, ки маро аз он чи, ки туро ба он мубтало кардааст, начот додааст. Маро бар бисёрие аз махлукоти Худ фазилат додааст.
[1] Ин хадисро Тирмизи ривоят кардааст.