Меше аз чуе бичаст, дунбаи вай боло афтод. Буз бихандид, ки:
— А… и туро дидам.
Меш руй бозпас кард, ки:
— Ай беинсоф, ман солхо а… и туро барахна дидам ва харгиз нахандидам ва таъни ту написандидам. Ту пас аз умре, ки як бор маро чунин дидайи, чи дар сарзаниши ман печидайи?!
М а с н а в и
Чун лаиме бо хазорон айбу ор
Рузу шаб бар халки олам ошкор,
Бинад андак айбе аз сохибкарам,
Барнаёрад чуз ба таъну лаън дам:
Он ба айби ин шавад яксар забон
В-ин ба зикри у наёлояд дахон.