Меше аз ҷўе биҷаст, дунбаи вай боло афтод. Буз бихандид, ки:
— А… и туро дидам.
Меш рўй бозпас кард, ки:
— Ай беинсоф, ман солҳо а… и туро бараҳна дидам ва ҳаргиз нахандидам ва таъни ту написандидам. Ту пас аз умре, ки як бор маро чунин дидайӣ, чӣ дар сарзаниши ман печидайӣ?!
М а с н а в ӣ
Чун лаиме бо ҳазорон айбу ор
Рўзу шаб бар халқи олам ошкор,
Бинад андак айбе аз соҳибкарам,
Барнаёрад ҷуз ба таъну лаън дам:
Он ба айби ин шавад яксар забон
В-ин ба зикри ў наёлояд даҳон.