Мохи Сафар

Мохи Сафар – ин 2-юмин мохи солшумории мохтобист (мусалмони), ки пас аз мохи Мухаррам меояд. Мохи сафар дар забони араби мохи зарин ва хамчунин мохи хичрат шуморида шудааст. Хулас маънои мохи сафарро ба 2 акида чудо кардаанд:

1. Мохи сафар ки маънои хичрат (кучидан) дорад. Дар таърих хангоми хичрати халки Мадина хамчун мохи сафаркуни ба ёд оварда шудааст ва гуй ин мохи вазнини будааст ва мардуми шахро мачбур кардааст ки ба хичрат раванд.
2. Мохи тиллои. Дар ин мох табиат ранги зардчаро ба худ касб кардааст ва барои хамин хам ин мохро ба мохи хосилгундори ва омода ёфтан ба фарорасии сардихо ёдовар шудаанд.

Мутаасифона дар байни мардум чунин гапхо хаст ки гуё мохи Сафар ин мохест ки дар он хичрат (хач) кардан ва ё гузаронидани ягон чорабинихои калон хавфнок аст. Лек Ал Бухорои дар хадиси худ (777 Хач) кайд кардааст, ки ба сафар баромадан ва хач кардан дар дилхох мох ичозат дода шудааст.

Абу Хурайра мегуяд, ки Паёмбари Худо (Салалоху Алайхи Васаллам) гуфтааст, ки «Мохи бад вучуд надорад». Пас саволе ба миён меояд ки магар барои мусалмон ягон рузе ё мохи бад (ганда – нофорам зарарнок) магар вучуд дорад?

Албата руз ва мохи зарарнок мавчуд аст агар мусалмон дар он давра ба гунох намудан харакати баркасд кунад.

Таквими мохи сафар дар солшумории камари (Мохтоби-Мусалмони)