Dar kitobi Ibni Abuhotam omadaast, ki: SHakhsi bemore, ki jinne vayro aziyat mekard, ba nazdi Hazrati Abdulloh ibni Masud (raz) omad va Hazrati Abdulloh ibni Masud (raz) in oyatro khonda, dar gushi on bemor damid va u tandurust gardid. On oyatho in ast:
Bismillohi-r-Rahmoni-r-Rahim
A fa hasibtum annamo khalaqnokum abasa-v-va annakum ilayno lo turjaun. Fa taolallohu-l-Maliku-l-Haqqu, lo iloha illo Huva Rabbu-l-Arshi-l-Karim. Va ma-y-yadu maallohi ilohan okhara lo burhonalahu bihi fa innamo hisobuhu inda Rabbihi, innahu lo yuflikhu-l-kofirun. Va qu-r-Rabbi-gfir va-rham va Anta Hayru-r-rohimin.[1]
Tarjuma: Oyo pindoshted, ki shumoro behuda ofaridaem va on ki shumo ba sui Mo bozgardonida nameshaved?» Pas, Bartar ast Hudo – Podshohi Barhaq, gayri U hej khudoe nest, Parvardgori Arshi giromiqadr ast! Har ki bo Hudo Hudoi digarro bikhonad, ki vayro bar on hej hujjate nest, pas, juz in nest, ki hisobi u nazdi Parvardgorash ast, ba durusti ki kofiron rastagor nameshavand. Va bigu: «Ey Parvardgori man, biomurzu bibakhshoy; va Tu Behtarini bakhshoyandagoni!»
Vaqte in jarayonro baroi Rasululloh (s) bozguftand, Rasululloh (s) farmud:
– Ey Abdulloh, (raz), tu dar gushi on bemor chi khondi? On chiro ki khonda bud, ba Rasululloh (s) guft. Rasululloh (s) farmud:
– Bo khondani in oyatho tu jinro suzonidai. Ba Hudo savgand, agar in oyathoro yak shakhsi mumin bo yaqini komil bar sari kuhe bikhonad, kuh ham az joyash takon khohad khurd.
[1] Surai Muminun, oyathoi 115-118.