Home / Gunogun / Jigit

Jigit

SHahr chun bahri azim shuru mashgala dosht!

Va du qatrae az in bahr dar kuchai kalone ravon bud. Onho az zamin to osmon farq doshtand. YAke zebo, digare bezeb. Zebo – dukhtar, bezeb – javon. Dukhtar chunon zebo bud, ki pari guftan kam mebud, javon chunon bezeb bud, ki zisht guftan kam mebud. Zishtru – tuba kardam! – badkhu meshudaast! Va ana, hamin zishtru – e, ajab! – az pasi pari meraft. Va – Hudoyo tavba! – zishtru mekhost pariro ba dast darorad. Sahnae bud – valloh! – khara khanda, buza girya! Va –hayfo, darego! – yak odati bade yor shuda! – kasero ba kase kore nabud. YAke piskhand mezad, digare – chi lozim asabhoya vayron kardan?.. Seyumi bo hasad – javon ast, mon ishqbozi kunad! – guyon, ba rohi khud meraftand.

jigitYAk mardi khushburut ba digare donoiyu dukhtarshinosiashro namoish doda, bo vajohati khandonu chashmoni durakhshon nido namud:

– Tarang budaast!

Gapash durug ne, sad dar sad haq bud: ovah, tarang bud dukhtar!

Vale – afsus! – bacha bo zishtrui boz ham lang budu ham kal.

Mardi khushburut nameguft, ki:

– Hoy bacha, g… khudata khur!

YO aqqalan nameguft, ki:

– Hoy bacha, poyata qadi kurpaat daroz kun!

Ne-diya, balki qah-qaha zada meguft:

– Sust nabiyo bacha! Sakhtar bigirush!

Ajabo! – agar dukhtarash yo khoharash mebud, hamin khel meguft, yo ne?

Hargiz ne – valloh! – zada siyudu dandonashro meshikast.

Dukhtar, ki begona bud, «turo gazad, ba man chi?» – bacharo bod medod. Va javon az in ruh megirift. SHerdil shuda, pomoniyash digar megasht. Sar pur zi bod, ki bud, bodi gasht. Va aknun bo savlatu iftikhor qadam mezad. Dunyoro tagi poyash medidu pariro dar ogushash. SHoyad khudro shohzoda mepindosht? Okhir, hej zoge – alhaq! – “bachai man siyoh” nameguftaast.

– Salom, pari!

Dukhtar ba salomi u javob nadod. Guyo uro nashunid. Zarrae gashtashro digar nakard. YAk zani humu lum, ki du borkhaltai purro bazur bardoshta, misli murgobi meraft, baland:

– Ha!? – guft.

Javon ba u yak chashmaki zadu boz az pasi dukhtar shud.

– Privet, devushka!

Dukhtar zohiran orom bud, vale – «Hudoyo, in boz chi didanie bud?!» – dilash tugyon dosht. Vay allakay medonist, ki odami halol beshtar ba baloho duchor meshavad. CHande pesh az yak balo raho yofta bud va az ranji on khele khasta bud. Sarbori boz ba balo duchor gasht va ba khastagii badan, khastagii dilu ruh afzud. Bino bar on havsalai bo in balo sar ba sar shudanro nadosht. Az in ru dahon vo nakarda, bo yak nav jadali qahromez qadam meguzosht.

Garchi khudro beparvo vonamud mesokht, dar dil kam-kam tars ham dosht. Zero medonist: az dono natars, az nodon bitars! O, u dono meshud, chunin kirdorro ravo medid? Dili u mohichai az ob dur aftoda barin bozi mekard. Gap zani, zabon mesuzad, gap nazani, magzi ustukhon!

Ajab zamonae?! Ba dare rafta, chorayu tadbir justan, ba misli on ki bar surogi ob meraviyu sarob mebini. Az in ru dar pusti khud khushkida, gireb namekuni.

– CHi maqul nashud? – khandid javon. – Hayr, ana salom, malima!

Dukhtar boz ba u etibor nadod. Tanho oh kashid. Ohi chuqur. Javon inro foli nek donist. Va maylu ragbatash yak bar dah afzud.

CHashmu hushi javon, ki ba dukhtar bud, ba kase purshast barkhurd, muallaq raftu naaftid. Javon pahlavon naboshad ham, bo kitfu bozu bud. Va az in ru takhmin kard, ki bo «buqqa»-e barkhurd. «Oh murdam!» – guftu dilash tah zad, sakht harosid. Zero chun ob ravshan medonist, ki az dasti «buqqa» be jazo – azoi badan siyohu kabud, du-se qaburga shikasta! – raho yoftan amrest muhol. Hatto agar «buqqa» ba qafoyat shattae furorad, hatman boyad uzr khosta bigui, ki «bubakhshed, nokhost qafoyam ba poyaton rasid». Uro besh az pesh vahshat faro megirift. His mekard, ki az iztirob zonuhoyash melarzand. Va sar daruni kitfon kashidu intizori shattahoi obdor yo hej naboshad, haqorathoi bolokhonador istod. Vale na in shudu na on. Vay bo rangi rui chun safedkhok ohista tob khurd, to ki agar yagon «buqqa» boshad, uzr bipursad. Did ki yak kampiri fartut.

«Paat zur budaast» – guft dar dil va dar yak oni vohid vajohat digar kard va dug zad:

– Kuri kampir?!

– Kuram, bacham, kur, – guft kampir. – Kur nabosham, tu maro mezadi. Bubakhsh, bacham, bubakhsh.

Javon ba darki sukhan va davom dodani suhbat fursat nadosht. Pariro az dast naboyad dod. O, to ba dom giriftani u yak qadam.

Javon shitobon ba dukhtar rasida giriftu baland guft:

– E holi kharobume!

Dukhtar boz ham ba u etibor nadod. U boz sado zad:

– E joni dar azobume!

Pas az in yak hissi qabl az vuqu dar dili dukhtar iztirob meangekht. Va lahza ba lahza dili u az bime pur megasht. Ba odamoni az peshoru omada nigarista, chi andoza zaifu nozuk budani khudro ehsos mekard. Ba nazarash chunin namud, ki u dar bayni robothoi ohaninu behis qadam mezanad. Dar in lahza yak noumedie dar dilash ru zad. Va dilash tah zadu harosid. Vale hamon zamon khudro orom kard. Dar dil guft, ki agar zarrae naharosad, bo u hej badbakhtie ruy nakhohad dod.

– CHi nozu nuz mekuni, biyo shinos shavem.

Dukhtar harfe nazad.

– Hoy, man az ki kam?!

Gustokhii javon ba u khush nayomad. Dilash tang shuda raft. Vale sabr pesha namud. Dukhtar chunin vajohate dosht, oshkor bud, ki nameguft: tu sagi kadom dari.

– CHi gungi?! – dagalona guft javon. – Iqa nozu nuz nakun, biyo bo man rav.

Dukhtar boz ham harfe nazad.

– E, hoy! Pokita nishon nate! SHav ba ogushi dah kas medaroiyu.

Dukhtar sabru toqat az dast dod. Taqqi dar joyash bozistod. Va boshast ba qafo gasht. Javon qarib monda bud, ki ba u barkhurad. Pesh az hama ba sinahoi damidai bachakushash. SHoyad inro ham mekhost. Aqqalan yak rasonda girad. Vale holo harosid. Hudro aqib kashid. Dastu po khurda, lol mond. Dukhtar mushtashro ba tagi binii javon burda, teg kashida, ba ruyash nigarist.

– Didi?!

Javon dubora ba dunyoi hozir boz biyomad. Va gumon kard, ki musht nasibi sari sakhti ust. Guyo jon az dastu poyash baromad. Tez khudro jamu jur kard. Vale lab ba sukhan vo karda natavonist.

Dukhtar bo chashmonash ba mushtash ishora kardu guft:

– Ne, didi?!

Javon garang-garang ba u menigarist.

Dukhtar ovozashro yak parda balandtar kardu guft:

– Ne, didi!

Vaziyat posukh talab dosht.

Va u guyo hayratzada ba dukhtar nigarist.

– CHiya?

– CHalaya! – bo qahr guft dukhtar.

Ehsosi u galat kard. Va az in galat shod gasht. Va abru paronda, khanda kard, yak khandai chun khudash bezebi mastona, ki labu ruyash kaju ureb shud.

– CHalaya? – pursid u. – Hayr chi?

Joni dukhtar ba lab omad.

– Hayr chi, khayr chi?! – bo chashmoni purkhashm nido kard u. – Medoni, ki in chi mano dorad?!

– Firebi nazar, – dar javob guft javon.

Dud az dimogi dukhtar baromad.

– Ne! – jiddi guft dukhtar. – YAne, ki man shavhar doram!

Ba nazari javon in gap hila bud, nayrang bud, yak makkorii zanona… Okhir, darakhti makri zan sad resha dorad, falak az dasti zan andesha dorad. Falak, ki andesha doshta boshad, man charo bovar kunam? CHashmonashro bin, ayyorona, shararbor. Ha, makru hilai zan haddu hudud nadorad.

In dam bud, ki ba zudi – in ham yak odati badi yorshuda! – guruhi kaloni odamon, ki dar kucha salang-salang megashtand, dar girdashon jam omadand. Bazeho tavaqquf karda, yak nazar meandokhtandu boz ba rohashon raftan megiriftand.

– CHi gap?! – az aqib tamoshobinoni nav ba nav hamdigarro tela medodand, onhoe, ki dar pesh meistodand, toraft ba pariyu zisht nazdiktar shudan megiriftand. Ba zudi dar atrofi onho halqai zichi odamon ba amal omad. Ba maydaduzdho ham khudo dod, onho khudro ba in tuda zadand.

– Ayb ne-mi, a? – guft kase.

– CHaro ayb budaast? – zud posukh dod digare. – Tamoshoi bepul!

Javon tabassumi golibonae karda guft:

– Hayr chi? Man ham zan doram. YAkta ne, duta.

Va az har jo chand kas khandidand.

– E hoy, man panj shuy doram, jim gashtaamu tu bo du zanat in qadar vohima mekuni?! – baland guft az bayni tamoshobinon zane va sadoi khanda ba falak pechid.

– Sust nabiyo! – boz bod dodand javonro.

In dam yak mardi miyonsol – shukri Hudo! – ba javon ru ovarda guft:

– SHarm namedori, pisar.

Ba joi javon javoni digar, ki dar qatori pesh meistod bo ovozi maskharaomez az mard pursid:

– Mebakhshedu mabodo-ku in dukhtari shumo nest?

– Ne, charo dukhtari man boshad, – guft mard dar holate ki ba tanash larza aftoda bud.

– Pas charo didavu donista, tarafgiri mekuni?

– Ha, rost! YO shoyad dili khudat dog, a?

Sadoi khanda boz ba falak pechid.

Mard nadonist chi kor kunad. Va gayb zad, misli on ki donaki gugird fag dargiriftu murd.

Oftob pasi abr daromad.

Parrandaho az parvoz monda budand.

– Sust nabiyo! – boz bod dodand javonro.

Az har taraf nidohoi dastgiri baland shudand:

– Ha, tu mard-ku, okhir!

Ba gushi dukhtar qar-qari zog omadu ba qalbash gam rekht. Va u ba abruvonash gireh andokhta, ba javon guft:

– Man ba tu yagon asos dodam yo ishorae kardam?!

– Ne, ha…

– Ha yo ne?!

Nafaskashii javon tez megasht. Guyo vay ba kuhi balande mebaromad.

– Ne…

– Pas charo az pasam chaspidi?

– YOri ganda nestem, az pasat kanda nestem, – jigari khandida, hozirjavobi kard javon.

– Aha, tu ba man yor shudani?

– Ha, ba tu rahmam omad. Okhir ba tu azob. Tu parshikasta…

– Tu ba man par shudani?! – nigohi khashmoludi dukhtar sar to poi uro palmosid.

Javon ba tavri khud khulosa namuda, guft:

– E, mara kam nabin. Ma yigitum. E, yigit chi?! Ma jigitum, jigit! Jigiti qishloqi nestum, jigiti shahri hastum!

– SHukri Hudoe! Dar in dunyo yakto yigit… e, jigit budaast, – zahrkhanda namuda, pichingomez guft dukhtar.

Vale javon in pichingro dark nakard. Gumon kard, ki dukhtar ba dom aftid. Va u az hole ba holi digar guzasht. Dilash az farahu shodi pur gasht. Vayro hayajoni galabai ba dast omada, besh az pesh faro megirift. Va dar yak oni vohid dunyo ba nazarash gul karda, zebo gasht. Dar rukhsorai javon guyo oftob tulu kard.

– Hudoyo, tu chi khel ahli fahmi, a?! – nido namud u va az dasti dukhtar doshta, bo shavqu shuri afzuntar afzud: – Raftem!

Dukhtar digar bardoshti in nosiposiro nadosht. Sabri u sar raft. Va magar nafasash gasht, ki bo shiddat nafasi tuloni kashid, sipas ovard:

– Ha, ha! Man hamin khel odamam. Va tu barin khuruschujaro sadtoyashro labi ob tashna burda, tashna meoram.

Javon kayho az khud bekhud bud. Tani uryon dar jogahi shohona daroz mekashid. Pari az pasi pardai harir, sham dar dast ohista sui u meomad. YAktahi darozi safed ba bar dosht. Va ovoze ba gushi javon meomad: «Kujo budi? Man turo mejustam. Ruzho, mohho, solho… Man az oni tuyam, tu!»

– Hudoyo! – devona meshavad javon.

Ovah, az saodat devona gasht!

Gurgi shavhat ba dilash dandon mezanad.

Torsakie bari rui javon furomad. Sadoi balande baromad va kase dod zad:

– Murd!

Javon dubora ba dunyoi hozir boz biyomad. Va ba chunin zarbai notayyor «voh!» – guyon, dod zad, guyo jon az dastu poyash baromad. Hangu mangash kand. Sahl monda bud, ki biaftad.

– Malades!

Az har taraf sadoi khanda baland shud.

– Ha-ha-ha!

– Hi-hi-hi!

Javon chunin natijaro intizori nadosht. Gumon karda bud, ki dukhtar ba «ha» mahtalu bo yak imo luqqi karda, ba domash meaftad. Vale tushberaro khom shumurda budaast. Dar yak oni vohid dunyo ba nazarash berangu bemazmun, tiravu tor gasht. Orzuhoyashro shamsheri adolat pora-pora kardand. Va u lolu pakar gasht. Ba yak mavjudi sardi beharakat tabdil yofta, chubi khushk barin beharakat mond.

– Bechora!

– Ubolake!

– Sazoi sarash!

Nigohi hama ba javon bud.

Aknun araqi sard az saru rui javon mezahid, bargi bed barin melarzid.

Marde ki dar tan liboshoi faqirona dosht va muallimro memond, gilaomez ba u nigaristu guft:

– Ha, tirat khok khurd, yigiti mirovoy? Pariro az dast dodi-ku?

Javon dubora ba dunyoi hozir boz biyomad. Va khanda kard, yak khandai chun khudash bezebi mastona, ki labu ruyash kaju ureb shud. Sipas dast afshondu guft:

– E, fohisha budaast?!

Mard qoh-qoh khandid. Bad piskhandomez guft:

– Agar «ha» meguft – pari bud, «ne» ki guft – fohisha shud. Qoil mane!

Javon bezobita va besarishta gasht. Va haroson ba rui mard nigarist.

Mard jiddi shud va bo qahru tanbeh ilova namud:

– Ana, yigitiyu mana yigiti. SHon boz yigit ne, jigit. E, margi tu barin jigit!

Va – e, ajab! – az kujoe sadoi khurus baromad.

Va boz – tuba! – sari ovozi khurusro khare girifta, hangos zad.

Hama qoh-qoh khandidand.

– Oshnoyat turo tabrik mekunad, – guft kase ba javon.

Boz hama yakdilona qoh-qoh khandidand.

SHodu khushbakht budand odamon!

Javon boshad, toji rasvoi bar sar dosht. Va surkh shud, safed shud, kabud shud.

Va chunon gayb zad, ki – e, ajib! – na dust did, na dushman.

Ba misli on ki donayaki gugird fag dargiriftu murd.

– Eh, tamosho tez tamom shud-da! – afsuskhuron ovoz barovard kase az bayni hoziron.

– SHakara kamash khub!

– Bepul boshad, zarar nadorad!

In dafa odamon nakhandidand.

CHunin namud, ki odamonro yak mayusi faro girift: «Afsus, ki mojaroi zur nashud?» Va onho abru chin namuda, kalla junbonda, parokanda shudand.

SHahr chun bahri azim shuru mashgala dosht!

3 yanvari soli 1999

Инчунин кобед

urolog

Urologi behtarin az Hinduston oktyabri 2021 ba Tojikiston meoyad

Dar Markazi tibbii «SHafran» muolijai bemorihoi uroloji be jarohi tariqi dastgohhoi endoskopi va lazeri az …