تغییریابی ماده‌های غذایی در معده

هازیمه در رودة باریک. خوراک شولمانند قسم-قسم از معده به جای دیگر کانال هاضمه – روده می‌گذرد. در رودة باریک تجزیة منبعدة نسبتاً عادّی مادّه‌های غذایی دوام کرده، به خون و لیمفه جبّیده می‌شود.

درازی رودة باریک 3-3، 5 م است. قسم اوّل آن رودة دوازده‌انگشته می‌باشد. درازی میانة آن به 12 بر انگشت برابر است. به رودة دوازده‌انگشته مجرای جگر تلخه‌دان و غدود زیر معده گشاده می‌شود.

فیرمینتهای شیرة غدودهای زیر معده تنها به محیط عشقاری تأثیر کرده، به واسطة تلخه فعال می‌گردند. در رودة دوازده‌انگشته در زیر تأثیر فیرمینتهای شیرة هاضمه سفیده‌ها، چربها و کرباگیدردها تجزیی میشوند.

تلخه را کلانترین غدود بدن آدم – جگر حاصل می‌کند، که آن چربها را هضم می‌کند. کششخوری موجمانند دیوارهای روده (رسم 71) شولة خوراک را منتظم در روده به حرکت می‌درارد. شولة خوراک مقدار زیاد غدودهای میدترین پردة لعابی رودة باریک را به انگیزش می‌آرد. آنها شیرة روده جدا می‌کنند. توسط فیرمینتهای شیرة معده مادّه‌های غذایی تا پیوستگیهای عادّیترین در آب حل‌شونده، سفیده‌ها تا به امیناکیسلاته‌ها، چربها را تا گلسترینو کیسلاته‌های روغن و کرباگیدردها تا گلیوکازه تجزیه می‌شود.

در پردة لعابی روده گرههای زیاد لیمفگی موجود بوده، آنها یک قسم عمومیی سیستیمة حفظکنندة ارگانیزم می‌باشند: خصوصاً کرمروده (اپّیندیکس) ، که اکثر باعث بیماری اپّیندیتسیت می‌گردد. سرایت گوناگون روده، گلودرد سبب گزکگیری شده می‌تواند.

پّیندیکس این اضافة با کرم مانند بوده، در قسم کوررودة رودة غفس جایگیر شده، درازی‌اش به حساب میانه 6-8 سم و از این هم زیاد را تشکیل می‌کند. غفسی‌اش به حسابی میانه 0، 6-1 سم می‌باشد. اهمیت اضافة کرم‌شکل در آن است، که آن عضو مهم امّونی می‌باشد. اضافة کرم‌شکل بعضاً بیمار می‌شود، که آن را اپّیندیتسیت می‌نامند.

نشانه‌های آن چنینند: پیداشوی درد سخت در شکم، بلند شدن حرارت بدن، سفید گشتن بالای زبان، قیکنی و غیره‌ها. اگر این نشانه‌ها در آدم پیدا شوند، بی یگان دودلگی حتماً به دُختُر مراجعت کردن ضرور است.

جبّیش. سطح داخلی رودة باریک دارای پتمویکها است، که توسط آنها محصولات تجزیة سفیده‌ها، چربها و انگشتابها جبّیده می‌شوند. مقدار خیلی زیاد مویکها (2500 مویک در 1سم) سطح پردة لعابی رودة باریکرا خیلی وسیع می‌کنند. دیوار مویک از اپتیلیة یک‌قبطه عبارت است. هر یک مویک از رگ خونگرد و رگهای لیمفگی عبارت است.

پتمویکها محصولات در آب هلشدة تجزیة مادّه‌ها غذایی را جبّیده می‌گیرد. جبّیش نه تنها روند طبیعی تراوش و دیفوزییویست، بلکه اینچنین جریان مرکّب فیزیولوژی بوده، با راه از دیوارهای مویکها فعالانه گذرانیدنی مادّه‌ها ظهور می‌یابد. مویکها وظیفة محافظتی را هم اجرا کرده، نمی‌گذارند، که به خون و لیمفه میکروارگنیزمهای مسکن روده داخل شوند. در صورت رعایه نکردن قاعده‌های عادّیترین گیگیینی، توسط خوراک به روده اکثر میکراارگنیزمها و زهر آنها داخل می‌شوند.

رال محافظت جگر. همة خون جاریشونده از جگر می‌گذرد. در جگر تا 95% مادّه‌های ضررناک در رفت هضم خوراک به وجود آمده، بی‌ضرر گردانده می‌شوند.

وزیفة رودة غفس. باقیمانده‌های خوراک خزمشده قریب 8-12 ساعت از رودة غفس می‌گذرند. در این مدّت قسم زیاد آب به خون جبّیده می‌شود. پردة لعاب رودة غفس مویکها را ندارد. غدودهای آن شیره جدا می‌کنند، که فیرمینتهایش کم بوده، به مقدار زیاد لعاب دارد. لعاب حرکت و بیرون شدن باقیمانده‌های خوراک هضمنشده را آسان می‌گرداند.

در رودة غفس باکتریه‌های بسیار موجودند. آنها به هضم معتدل خوراک ضرور بوده، با اشتراک آنها بعضی ویتامینها به وجود می‌آیند. نجاست در رودة غفس پیداشده به رودة راست درآمده، از آن به بیرون پرتافته می‌شود.

سوالها:

مادّه‌های غذایی در رودة دوازده‌انگشته به چه تغییرات دچار می‌شوند؟
در روند هضم خوراک شیرة غدود زیر معده کدام نقش را می‌بازد؟
در روند هضم چربها تلخه کدام نقش را می‌بازد؟
رل محافظت جگر در چیست؟
جبّیش چیست؟
رودة غفس در هضم خوراک کدام نقش را می‌بازد؟
نای هاضمه چه خیل سیستم محافظتی دارد؟
برای چه اپّیندیتسیت خوفناک است؟
نشانه‌های اپّیندیتسیت کدامهایند؟
هنگام اپّیندیتسیت چه چاره دیدن ضرور است؟