Устод, аз дасти пайгамбарон каромот – офаридан ё нест кардан меояд?

Аз дасти пайгамбарони хакики бисёр корхо меоянд. Вале онхо ин корро ба худ раво намедоранд. Мусо(а) ва Исо(а) баъзе кароматхое карданд, ки одамони шаккок инро чодугари гуфтанд. Ахли бидъат скептиканд, онхо ба Хак бовари надоранд. Вале баъзехо аз лихози дониш, маърифати олам пешрафт карда аз «идораи» худ бадар мераванду худро хамчун пайгамбар вонамуд мекунанд.

Чунончи дар Шарк Мони, дар Гарб Тертулиани буданд. Баъзехо аз кабили Маздак даъвои пайгамбари мекарданд, ки онхо ба маънои томи сухан авомфиреб буданд. Чунончи, Маздак дар оташкадаи зардуштиён сурохи монда, дар паси он одами худро мегузорад ва подшохи Сосони Кубод ва ахли дарбори уро ба он чо даъват намуда ба «Худо» мурочиат мекунад, ки пайгамбарии уро тасдик кунад. Билохира ин сир фош шуда, Маздакро бо хамрохии пайравонаш зинда ба зинда, сарозер мегуронанд. (Хамаи хамин вокеъаи ачибу шавковар дар китоби мо «Таърихи тамаддуни Ориён», бобби   VII – «Империяи Сосон» дарч гардидааст).