Нусхаи рахои аз андуххо

Хазрати Шох Пахулупури (paх) фармудааст: «Хар чи кадар вучуди инсон мункабиз[1] ва калб дучори зулмату сахти бошад ва дар муддати тулони ин холати калб бартараф нашуда бошад, барои бартараф шудани ин инкибози рухи хар руз тахорат намуда, пас аз он ду ракъат намози тавба бихонад ва баъдан ба сачда равад ва изхори надомат намуда, дар пешгохи Илохи ба хуби гиряву зори намояд ва сипас ин нусхаи «Ё Хайю ё Кайюму ло илоха илло Анта Субхонака инни кунту мииа-з-золимин»-ро 360-маротиба бихонад».

[1] Мунказиб – чамъ шуда, ба хам кашида.