Хазрати Кабиса ибни Махорик (раз) мефармояд: Дар хидмати Расулуллох (с) хозир шудам. Расулуллох (с) пурсид:
- Чаро омадаи?
Гуфтам:
- Умрам дароз ва устухонхоям заиф гаштааст, яъне ба синни пири расидаам. Ва акнун ба ин хотир дар хидматат хозир гаштаам, то хамон маворидеро биёмузони, то Худованд маро фоидае бирасонад.
Расулуллох (с) фармуд:
- Аз канори хар дарахт ва сангу кулухе, ки гузаштаи, онхо барои ту дуои магфират намудаанд. Эй Кабиса, баъд аз намози субх се дафъа «Субхона-л-Азиму ва бихамдих» бигу, иншоаллох, аз бемории кури, фартут шудан ва фалач махфуз мемони.