Масчиди

Яке дар масчиди Санчор ба татавуъ бонги намоз гуфти ба адое, ки мустамеонро аз у нафрат буди ва сохиби масчид амире буд одил, нексират, намехосташ, ки дилозурда гардад, гуфт:
– Эй чавонмард, ин масчидро муаззинонанд кадим, хар якеро панч динор мураттаб доштаам. Туро дах динор медихам, то чое дигар рави.
Бар ин кавл иттифок карданду бирафт ва пас аз муддате дар гузаре пеши амир бозомад, гуфт:
– Эй худованд, бар ман хайф карди, ки ба дах динор аз он букъаам бадар карди, ки ин чо ки рафтаам, бист динорам хамедиханд, то чое дигар равам ва кабул намекунам.
Амир аз ханда бехуд гашту гуфт:
– Зинхор, то настони, ки ба панчох рози гарданд.

Ба теша кас нахарошад зи руи хоро гил.
Чунон ки бонги дурушти ту мехарошад дил.