Ман ва Дуст

Ёд дорам дар айёми пешин, ки ман ва дусте чун ду бодамагз дар пусте сухбат доштем. Ногох иттифоки магиб афтод. Пас аз муддате, ки бозомад, итоб кард, ки дар ин муддат косиде нафиристоди!

Гуфт:
– Дарег омадам, ки дидаи косид ба чамоли ту равшан гардаду ман махрум.

Ёри дерина маро, гу, ба забон тавба мадех,
Ки маро тавба ба шамшер нахохад будан!
Рашкам ояд, ки касе сер нигах дар ту кунад,
Боз гуям на, ки кас сер нахохад будан!