Лашкари тарсон – хикоя

Яке аз подшохони пешин дар риояти мамлакат сусти карди ва лашкар ба сахти дошти, лочарам душмане саъб руй намуд, хама пушт бидоданд.

Чу доранд ганч аз сипохи дарег,
Дарег оядаш даст бурдан ба тег.

Якеро аз онон, ки кадр карданд, бо ман дуст буд, маломат кардаму гуфтам:
– Дун асту бесипосу сифлаю хакношинос, ки ба андак тагири хол аз махдуми кадим баргардад ва хукуки неъмати солхо дарнаварданд!
Гуфт:
– Ар ба карам маъзур дори шояд, ки асбам дар ин вокеа бе чав буд ва намади Зин ба гарав ва султон, ки ба зар бо сипохи бахили кунад, бо у ба чои чавонмарди натавон кард.
Зар бидех марди сипохиро, то сар бинихад
В-агараш зар надихи, сар бинихад дар олам.