Хикояи Меш ва Буз

Меше аз чуе бичаст, дунбаи вай боло афтод. Буз бихандид, ки:

— А… и туро дидам.

Меш руй бозпас кард, ки:

— Ай беинсоф, ман солхо а… и туро барахна дидам ва харгиз нахандидам ва таъни ту написандидам. Ту пас аз умре, ки як бор маро чунин дидайи, чи дар сарзаниши ман печидайи?!

М а с н а в и

Чун лаиме бо хазорон айбу ор

Рузу шаб бар халки олам ошкор,

Бинад андак айбе аз сохибкарам,

Барнаёрад чуз ба таъну лаън дам:

Он ба айби ин шавад яксар забон

В-ин ба зикри у наёлояд дахон.