Окил чу хилоф андар миён омад, бичахад ва чун сулх бинад, лангар бинихад, ки он чо саломат бар карон асту ин чо ххловат дар миён.
Макомро се-шаш мебояд, валекин се-як меояд.
Хазор бор чарогох хуштар аз майдон
Валекин асп надорад ба дасти хеш инон.
***
Дарвеше ба муночот-дар мегуфт: «Ёраб, бар бадон рахмат кун, ки бар некон худ рахмат кардаи, ки мар эшонро нек офаридаи!
Аввал касе, ки алам бар чома кард ва ангуштари дар дасти Чамшед буд, гуфтандаш:
– Чаро хама зинат ба чап додию фазилат рост-рост?
Гуфт:
– Ростро зинати рости тамом аст!
Фаридун гуфт наккошони Чинро
Ки пиромуни харгохаш бидузанд:
«Бадонро нек дор, эй марди хушёр,
Ки некон худ бузургу некрузанд!».
***
Бузургеро пурсиданд: «Бо чандин фазилат, ки дасти ростро хаст, хотам дар ангушти чап чаро мекунанд?»
Гуфт:
– Надони ки ахли фазилат хамеша махрум бошанд?
Он ки халк офариду рузи дод,
Ё фазилат хамедихад ё бахт.
***
Насихати подшохон кардан касеро мусуллам бувад, ки бими сар надорад ё умуди зар.
Муваххид,чи дар пой рези зараш,
Чи шамшери хинди нихи бар сараш.
Умеду харосаш набошад зи кас,
Бар ин аст бунёди тавхиду бас.