Эхтиёт дар нутфа

Вакте ки нутфа дар пушти падар асту баъд аз он дар рахми модар мегузарад, падар ва модар гуфтахои зеринро бояд риоя намоянд:

Падар аввал дар лукмаи худ эхтиёт кунад, то нутфае, ки хосил мешавад ва фарзанде, ки пайдо мешавад, халолзода ояд. Расул (с) фармуданд, ки лукмаи худро пок доред, зеро фарзандони шумо аз асари лукмахои шумоанд.

Дар вакте ки фарзанд дар рахми модар бошад, бояд модари уро аз харом ва шубха пархез фармоянд, то самари он дар нафси фарзанд зохир гардад.

Гуянд, ки иродаи Хактаоло мешавад барои мавчуд кардани вучуде. Худованди таоло дили мардро ба чимоъ^{* 2} кардан мукайяд мегардонад. Чун оби падар аз пушт ва оби модар аз сина берун меояд, он чо ки аз ин ду об чамъ мешавад, баъди чихил руз ба хун табдил мешавад ва баъд аз чихил руз он гушти баста мешавад ва баъд аз чихил рузи дигар Хак субхонаху ва таъоло дар он гушт устухон меофарад ва сурат мебандад ва ризку ачалу саодат ва шаковати уро фариштае менависад. Баъд аз чахор мох дар он шакл чон, яъне рух дар колаби у ба амри Парвардигор медарояд. Пас аз рохи ноф хун рузии вай мегардад.

Агар хамаи табибон чамъ шаванд, хеч кудакеро аз шиками модар натавонанд берун овардан, чунонки рохи берун омадани одамиро Худованди чахон осон гардонидааст. Гуянд. ки чун кудак дар шиками модар аст ва вакги зодани у фаро мерасад, он кудак муночот мекунад, ки Худовандо, маро аз ин макоми хуш берун макун.

‘Нутфа – оби пушти падар.

Чимоъ – хамхобаги.

Фармон даррасад, ки аз барои парвардани ту хидматгорони неку офаридаам, хотири худро хуш дор ва берун ой.

Дар хакикат, падару модар барои фарзанд бехтарин хидматгоранд.

* * *

Ситоиш Худованди бахшандаро,

Ки мавчуд кард аз адам бандаро.

Чу пок офаридат ба хуш бошу пок,

Ки нанг аст нопок рафтан ба хок.

Чу дар ибтидо буди оби мани,

Агар марди, аз cap бадар кун мани.