Хазрати Анас ибни Молик (раз) мефармояд, ки: «Расулуллох (с) иршод фармуданд: “Хар гох касе вакти берун омадан аз манзил ин дуоро бихонад, дар он вакт ба у гуфта мешавад, яъне фариштахо мегуянд: «Корхои ту дуруст карда шуданд ва аз хар бади мухофизат карда шуди». Шайтон номуроду ноком шуда аз у дур мешавад»[1]. Дуо ин аст:
Бисмиллохи-р-Рахмони-р-Рахим
Бисмиллохи таваккалту алаллохи, ло хавла ва ло куввата илло биллох.
Тарчума: Maн бо номи Аллох берун меравам, бар Аллох таваккал мекунам. Хосил кардани хар хайр, ё начот аз хар бади факат бо амри Аллох мумкин аст.
Ва дар ривояте чунин омадааст: «Дар он вакт (баъд аз хондани ин дуо) ба у гуфта мешавад: «Комилан рохнамои карда шуди. Корхои ту дуруст карда шуданд ва ту мухофизат карда шуди». Пас шайтонхо аз у дур мешаванд. Шайтони дигаре ба он шайтони кабли мегуяд: «Ту чи тавр метавони бар чунин шахсе голиб шави, ки рохнамои карда шудааст? Корхои у дуруст карда шудаанд ва у мухофизат карда шудааст».[2]
[1] Ин хадисро Имом Тирмизи ривоят кардааст.
[2] «Ал-аходису-л-мунтахаб».