Донишманд

Донишмандеро дидам, ба мубтало шуда ва розаш аз  парда бар мало афтода,  чаври фаровон бурди ва тахаммули бекарон карди. Боре ба латофаташ гуфтам, ки  туро  дар маваддати ин манзур иллате ва бинои мухаббат бар зиллате нест. Бо вучуди чунин маъни лоики кадри уламо набошад худро мутахам гардонидан ва чаври беадабон бурдан?!

         Гуфт:

         – Эй ёр, дасти итоб аз домани рузгорам бидор! Борхо дар ин маслихат, ки ту  бини, андеша кардам ва сабр бар  чафои у сахлтар ояд хаме, ки сабр аз нодидани у. Ва хукамо гуянд: «Дил бар мучохид ниходан осонтар аст,  ки чашм аз  мушохида баргирифтан!».