Комрон.инфо
Абуали Сино табиб ва олими доно будааст. У ба хамаи дарду касалихо даво ёфта метавонистааст. Ба назди у аз хар кучо беморон омада, ба дардашон шифо меёфтаанд.
Рузе дар катори дигар беморон ба назди Абуали Сино як чавон низ барои муолича омадааст. Абуали Сино ба чавон як нигох кардаасту чизе нагуфта ба пеши бемори дигар гузашта рафтааст. Чавон гумон кардааст, ки касалии у бедавост. Вай хафа шуда ба хонааш рафатааст. Абуали Сино ба гуши яке аз шогирдонаш чизе гуфта, уро пинхони аз дунболи чавон фиристодааст.
Чавони бемор аз хонааш аргамчинро гирифта ба бог баромадааст. Баъд ба ин тараф, ба он тараф нигох кардаасту аргамчинро ба шохи дарахт партофта, худашро овехтан хостааст.
Шогирди Абуали Сино, ки дар паси буттае рафтори беморро мушохида мекардааст, Давида рафта бандро буридаасту беморро аз марг халос карда гуфтааст:
– Абуали Сино гуфтанд, ки шумо дигар назди он кас наравед, чунки шумо хеч гуна касали надоред.
Бемор аз шунидани ин суханон якбора шод гаштааст ва аз касалии рухи, ки чанд вакт боз гирифтор будааст, халос шудааст.
Баъд Абуали Сино ба шогирдаш фахмондааст:
– Ин гуна беморонро мачбур кардан лозим аст, ки бар касди хохишашон амал кунанд ва дар холати гамгинию рухафтодагиашон якбора шод шаванд.
