Аблах кист

Аблахеро дидам самин, хилъате самин дар бар ва маркабе този дар зер ва касабе мисри бар сар.
Касе гуфт:
– Саъди,чи гуна хамебини ин дебои муаллам бар ин хайвони лояълам?
Гуфтам:
– Хате зишт аст, ки ба оби зар набишаст.

Як хилкати зебо бех аз хазор хилъати дебо.

***
Ба одами натавон гуфт монад ин хайвон
Магар дурроаву дастору накши берунаш.
Нигар ту дар хама асбобу мулку хастии у.
Ки хеч чиз набини халол чуз хунаш.

***
Шариф агар мутазаъиф шавад, хаёл мабанд.
Ки пойгохи баландаш заиф хохад шуд,
В-ар остонаи сими ба мехи зар бизанад,
Гумон мабар, ки яхуди шариф хохад шуд.