Замини зебои қирғиз

Шоирон ва навозандагони зиёде асарҳои худро ба табиати Қирғизистон бахшиданд. Масалан, шеъри «Иссиқ-Кӯл» – и А. Ос- монов.

«ИССИҚ-КӮЛ»

Исык-Кел кээде тынч да, кээде толкун, Толкуса толкунуна тен, ортокмун. Турмушта канча жолдош ^тсем дагы, Бир сырлуу мындай жолдош куткен жокмун.

Ысык-Кел кээде тынч да, кээде толкун,

Жарга уруп, жаркылдаткан жаштык отун. Турмушта канча курдаш кутсем дагы Бир кыял мындай курдаш ^ткен жокмун.

Ысык-Кел, ата журттун KY4YH сынап, ©3YH4e ейде-темен жYPYш кылат. KY4Y ошол, ^йбей турган суу болсо да Кек т^н, ала буурул жалын чыгат.

Анткени: ар бир жандын kytkohy бар, Ашык жар, тааныш тууган, ини-агалар. Адамзат K03Y барда кеп байкалбай.

Жок болсо «кайран ай» деп сагындырар.

* Шеъри мазкур ба шумо чӣ гуна таассурот бахшид?

Ҳоло композитсияеро таҳия мекунем, ки ба зебогии кишвари азиз бахшида шудааст, зимни он донишҳои андӯхтаамонро исти- фода мебарем.

Рассом ба ҳар як пейзаж мазмуни муайян дода, онро аз нуқтаи назари худ маънидод мекунад. Кӯшиши пайдо кардани мутобиқати таассурот ва кайфияти инсонӣ бо пейзаж дар ҳолатҳои гуногуни та- биат тобиши лирикӣ бахшид, яъне рассомон дар пейзаж кайфият: эҳсоси ғам, андӯҳ ва хурсандии нармро инъикос менамоянд.

Дар ин дарс шумо ифода кардани андешаву ҳиссиётро дар расмҳои худ ёд мегиред. Дар расм шумо ҳолати табиатро бо ёрии рангҳо бо ёрии воситаҳои бадеӣ ифода карда метавонед.

Шумо пейзажҳои рассомони барҷастаи қирғиз Г. Айтиев, С. Чуй­ков, Ж. Умедовро дидед, ки дар онҳо ғояи асосӣ – нишон додани зебогии кишвари азиз инъикос ёфтаанд.