Тифли хурд шуд марди расо

Тифле будам, ки бузургеро пурсидам аз булўғ.
Гуфт:
– Дар мастур омадааст, ки се нишон дорад: яке понздаҳсолагӣ ва дигар эҳтимол ва сеюм баромадани мўи пеш. Аммо дар ҳақиқат як нишон дораду бас: он ки дар банди ризои ҳақ ҷалла ва ало беш аз он бошӣ, ки дар банди хаззи нафси хеш ва ҳар он ки дар ў ин сифат мавҷуд нест, ба назди муҳаққиқон болиғ нашуморандаш.

Ба сурат одамӣ шуд қатраи об,
Ки чил рўзаш қарор андар раҳим монд.
В-агар чилсоларо ақлу адаб нест,
Ба таҳқиқаш нашояд одами хонд.
Ҷавонмардию лутфу одамият,
Ҳамин нақши хаюлои мапиндор.
Ҳунар бояд, ки сурат метавон кард,
Ба айвонҳо-дар аз шангарфу зангор.
Чу инсонро набошад фазлу эҳсон,
Чӣ фарқ аз одами то нақши девор.
Ба даст оварданӣ дуне ҳунар нест,
Якеро гар тавонӣ, дил ба даст ор!