Теги: Шералӣ Мўсо

Онҳо дар як деҳа, дар як рўз ба дунё омада буданд: Мастон субҳ, Айюб шом. Ҳамроҳ дар кўчаву паскўча даву тоз ва ҷангу ҷанҷол намуда, ба синни ҳафт расиданду ҳамроҳ ба мактаб рафтанд. Паси як парта менишастанд. Мастон ба Айюб мегуфт, ки ман аз ту калон, бояд маро ҳурмату эҳтиром …

Он рўз рўзи хуб буд, хеле хуб! Осмон соф буду беғубор. Ҳаво бениҳоят тозаву форам, кўчаҳо сергул, боби сайру гардиш ва кайфу сафо! Аммо, афсўс, сад афсўс, ки Серкорбек – бечора! – ба сархорӣ вақт надорад. Аз дасти кору бор роҳашро гум карда, чун ҳаррўза қоғазҳои ғарамшударо тагурў карда, ба …

– Барги сабз, барги сабз!.. Як оҳи сард аз дили пурдард кашиду идома дод: – Барги сабз нашуда, бало шуд-ку?! Дар тамоми дунё ҳукмрон, соҳиби обрў, зеби киса!.. Бало занад! Нури дида, тоҷи сар! Аз кўдаки ҳафтсола то пири ҳафтодсола бо барги сабз чақ-чақ мекунанд?! Ё тавба?! Гапи Ризо рост: …

Хуршед дар теғаи кўҳи рў ба рў ҳамчун пири дар лаби гўр ба ғуруб мерафт. Сояҳо қад кашида, зулмотро ово менамуданд. Акси ғул-ғулаи рўзи ҷониби хомўшӣ раҳсупор ба авҷи ало мерасид. Димоғи Ортиқи Бурут чоқ, коре надошт, ки об аз боло меояд ё аз поён. Ғайричашмдошти ў Исмат ном шиносаш …

Дар як гўшаи гўристони деҳа, ки ба мисли лонаи паррандаи бошазада валангор буд, як аспу се гов ва чор-панҷ гўсфанд бепарво мечарид. Ба димоғ бўи порую арақи ҳайвонот мезад. Вале аз ин ҳолат одамоне, ки маросими дафни се маитро ба ҷо меоварданд, парвое набуд. Онҳо саросемаю шитобзада гўри сеюмро аз …

Ба як мард чил ҳунар кам бошад, пас чаро чил зан бисёр будааст?! Замонҳои пеш мардҳо бисёрзана буданд. Ҳоло занҳо бисёршавҳараанд. Гов гуфтааст: “Мудири ферма медонад, ки мо забони гўё надорем, бинобар ин дар пеши чашмамон медуздад”. Дар замони рукуд: “Ваъда медиҳем!” – мегуфтанд. Дар давраи бозсозҷ: “Ваъда медиҳем, ки …

Чеҳраи Асад коҳида ва мушавваш буд. Гўиё кўҳпорае ба тахтапушташ афтида бошад, базўр пой аз замин бардошта, канда-канда қадам мезад. Самад ўро бори аввал дар ин ҳол медид. – Ҳа, Асад-бой! Тинҷӣ-мӣ? – дарҳол пурсид Самад. – Хотират парешон, аз қошу қавоқат барфу борон мерезад? – Эҳ напурс, – бо …

Писарак гирён-гирён, оби дида шашқатор, ба хона омад. Падар хавотиромез боиси гиряи ўро пурсон гашт. Писарак фиқ-фиқкунон базўр: – Боз… – гуфт. – Чӣ “боз”? – Боз муаллим ду монд. Падар аз ин ҷавоб хандид. Баъд писараш ба оҷўш кашид. Сипас хушҳолона гуфт: – Ҳеҷ ҷам махўр! Бечора писарак дидаи …

…Низом Қосим! Ў ба муаррифӣ ниёз надорад. Зеро чеҳраи шинос аст, ки кайҳо бо шеърҳои марғубу дилнишинаш ба дили хонандаҳо ҷо гирифтааст. Вай табиатан чун кўдак содда ва беолоиш аст. Қалбаш чун оина соф, синааш аз кина орӣ. Диле дорад нозуку ҳасос ва дардошно. Аз фахру мағруриҳо дур аст ў, …

Аввали моҳи июли соли ҷорӣ ҳафтаномаи “Адабиёт в санъат” хабари хуш расонд. Рўйхати адибонеро ки ба Ҷоизаи адабии ба номи устод Садриддин Айнӣ мушараф гаштаанд дарҷ гардид ва дар байни онҳо номи Мирзо Шукурзодаро хондам. Аз ин муждаи нек табъам шукуфт. Диламро ҳисси шодмоние фаро гирифт. Албатта, ин сабаб дошт. …