Ғусли пайғамбарон (а) ба ҷиҳати таъзими эшон аст. Ва ғусли дигар мардум аз ҷиҳати наҷосат аст ва ё аз ҷиҳати ҳадас[1] аст. Вақте ки ҳамаи асбоби ғусл ва кафану қабр шуданд, аввал ҳафт маротиба тахтае, ки майит бар болои он барои ғусл додан гузошта мешавад бо хушбӯӣ бишуянд ва баъдан …
Муфассал »Фахруддини Розӣ (Китоб)
Мероси илмию адабии донишмандон ва мутафаккирони гузаштаи мардуми форсу тоҷик то кунун арзишҳои волои худро нигоҳ дошта, мутобиқи талаботи давру замон зарурати пурра пажӯҳишу баррасӣ намудани онҳо пеш омадааст, зеро шинохти шахсиятҳои бузургон ва омӯзишу таҳқиқи осори онҳо дар эҳёи анъана ва суннатҳои ниёгон, худшиносиву худогоҳии мардум, инчунин боло рафтани …
Муфассал »МАДАНИЯТИ ТОҶИКОН ДАР АСРҲОИ ХVII–ХVIII
Хусусиятҳои ҳаёти хоҷагӣ ва иҷтимоию иқтисодии асрҳои ХVII–ХVIII ба соҳаи меъморӣ низ нақши маълуме гузошт. Нуфуз, ҳокимият ва сарвати табақаҳои фавқонии тоифаҳои ӯзбек, алалхусус амирон торафт афзунтар мегардид. Шаҳрҳо ва вилоятҳои тамом гоҳе амалан дар ихтиёри онҳо қарор мегирифтанд. Пули барои сохтмон лозим дар дасти ҳамин амирони қабилавии ӯзбек буд …
Муфассал »