Шумо то ин замон буридан, қат кардан, ширеш кардан ва би- сёр корҳои дигарро аз коғаз омӯхтед. Масалан, бо оригаҳои мар- думи Япония шумо аллакай ошно ҳастед, акнун техникаи кор бо коғазро, ки дар Аврупо «квиллинг» истифода мегардид, маври- ди омӯзиш қарор медиҳем. Зимни истифодаи пари парранда, ки 53
ба ду қисм бурида шудааст, тасмачаҳои тунук буридашударо дар буғи тилло тар карда, онҳоро печонида, ҷузъҳое месохтанд, ки ба чашми инсон шарораи шодмонӣ мепошид.
Барои анҷом додани корҳои дастӣ бо истифодаи техникаи квиллинг хароҷоти зиёд ва воситаҳои гаронбаҳо зарур нест. Барои ин коғази дутарафа рангаро гирифтан зарур аст, барои тофтани коғаз
тасма, гарда бо шаклҳои мудаввар, ҷадвал, қайчӣ, гира (пинсет), ширеши «ПВА», паргор ва лавозимоти нақшакашӣ лозим аст.
Ҳангоми кор кардан бо ашёҳои бурро, халанда дар техникаи квиллинг, зимни риоя кардани техникаи бехатарӣ эҳтиёткор будан шарт аст. Техникаи иҷро ниҳоят оддӣ аст, ҷузъи асосӣ симпечест, ки дар асоси он шумо ҷузъиёти нав сохта метавонед, аз шумо ма- лака, эҳтиёткорӣ ва бо ҷидду ҷаҳд ба ҷо овардани кори эҷодӣ дар- хост карда мешавад.
Бо ёрии техникаи квиллинг шумо ашёҳои интерйерро сохта ва бо дастони худ туҳфаҳоро оро дода метавонед.