Шоҳ аз баҳри дафъи ситамгорон асту шаҳна барои хунхорон ва қозӣ маслиҳатҷуӣ тарророн.
Ҳаргиз ду хасми ба ҳақ розӣ пеши қозӣ нараванд.
Чу ҳақ муояна донӣ, ки мебояд дод,
Ба лутф беҳ, ки ба ҷанг оварию дилтангӣ.
Хироҷ агар нагузорад касе ба тийби нафас,
Ба қаҳр аз ў биситонанду музди сарҳангӣ.