Нусхае барои дур намудани заъф ва бемориҳо

Агар кудаке ва ё шахси дигаре бемор аст ва ё заъифу нотавон аст ва ё ин ки лоғар мешавад, ин оятро баъд аз ин ки дар аввалу охир се маротиба дурудро бихонад, 141-маротибагӣ то се рӯз бихонад ва беморро бидамад. Оят ин аст:

Бисмиллоҳи-р-Раҳмони-р-Раҳим

Ва казолика макканно ли-Юсуфа фӣ-л-арзи ятабаввау минҳо ҳайсу яшоу, нусибу бираҳматино ман-нашоу, ва ло нузиъу аҷра-л-муҳсинин.[1]

Ин дурудро дар аввалу охири ин оят се маротибагӣ бихонад. Дуруд ин аст:

Аллоҳумма салли ало Муҳаммадин ва ало оли Муҳаммад камо саллайта ало Иброҳима ва ало оли Иброҳима иннака Ҳамиду-м-Маҷид.

[1] Сураи Юсуф, ояти 56.