Дар саноати72 шеър моҳир буд ва дар фунуни ҳикмат комил. Аммо ба сўйи эътиқод ва майл ба зандақаву илҳод73 муттаҳам шуда буд ва ўро «Сафарнома»-ест, ки дар аксари маъмура сафар карда ва муҳовароте74, ки бо афозил 75 карда буд, дар он ҷо бо назм оварда ва ин абёт, ки Айнулқуззот76 дар китоби «Зубдат-ул-ҳақоиқ» эрод карда, аз ҷумлаи манзумоти ўст:
Қ и т ъ а
Ҳама ҷаври ман аз булғориён аст,
Ки модомам ҳаме бояд кашидан.
Гунаҳ булғориёнро низ ҳам нест,
Бигўям, гар ту битвонӣ шунидан:
Худоё, ин балову фитна аз туст,
Валекин кас намеёрад чахидан.
Ҳаме оранд турконро зи Булғор
Зи баҳри пардаи мардум даридан.
Лабу дандони он хубони чун моҳ
Бад-ин хубӣ набоист офаридан,
Ки аз ишқи лабу дандони эшон
Ба дандон лаб ҳаме бояд газидан.