Танаффус барои ғизодиҳии кўдак

Моддаи 218-и Кодекси Меҳнат. Танаффус барои ғизодиҳии кўдак

1. Ба ғайр аз танаффус барои истироҳат ва истеъмоли хўрок, танаффусҳои байнибастӣ ва махсус, ба занон, ки кўдаки то яксолу шашмоҳа доранд, падар ё дигар намояндаи қонунии кўдак, ки кўдаки то яксолу шашмоҳаро бе модар тарбия мекунанд, барои ғизо додани кўдак баъди ҳар се соати кор бо давомнокии зерин танаффус дода мешавад:

– барои як кўдак – ҳар як танаффус на кам аз сӣ дақиқа;

– барои ду ё зиёда кўдак – ҳар як танаффус на кам аз як соат.

1. Танаффус барои ғизодиҳии кўдак (кўдакон) дар асоси аризаи кормандони дар қисми 1 моддаи мазкур нишон додашуда, ба танаффус барои истироҳат ва истеъмоли хўрок ҳамроҳ карда мешавад ё ин ки дар шакли ҷамъшуда дар аввал ё дар охири рўзи (басти) корӣ бо ихтисори дахлдори вақти корӣ дода мешавад.
2. Танаффус барои ғизодиҳии кўдак (кўдакон) ба вақти корӣ дохил карда мешавад ва дар ин давра музди миёнаи меҳнати зан ё дигар намояндаи қонунии кўдак нигоҳ дошта мешавад.