Латифаи Гург ва Харгуш

Харгӯш рӯзе ба хонаи гург омада ӯро дар хона пайдо накард. Модагург харгӯшро ба як пиёла чой даъват мекунаду то омадани соҳиби хона пешниҳод мекунад. Харгӯш розӣ мешавад ва ҳангоми чойнӯшӣ ба таърифи модагург медарояду мегӯяд:
—  Янга хеле зебо шудаед. Шумо яккаву ягонаед ва мисли шумо дигарон нестанд.
— Ин хел нагуед, ки акотон фаҳманд, шуморо луқмаи хом мекунанд.
-Аком нестанд, натарсед, — мегӯяд харгӯш ва таърифу тавсифи модагургро давом медиҳаж, то бусае аз у ситонад. Билохира модагург ба қимати 10 сомонӣ розӣ мешавад, ки бӯсае ба харгуш диҳад. Харгӯш ба ин қаноат накарда, ҳамхобӣ ва алоқаи ҷинсӣ талаб мекунад, то коми дил ситонад. Ниҳоят ба 100 сомонӣ харгуш модагургро ба ҳамхобагӣ розӣ мекунаду модагургро боб мекунад.
Бегоҳ гург маст омада аз модагург мепурсад:
— Харгуш ба хона омада буд?!
Модагург ларзида базур ҷавоб медиҳад:
-Ҳа ҳа.
-Ман сад сомонӣ дода будам, оварда буд, гуфт Гург?!
-Ҳа, ҳамаашро гирифтам, — охи сабуке кашида, посух дод модагург.