Ҳикояи Шаколе ва хурўс

Шаколе⁵⁶    хурўсеро  дар  хоби  саҳар  бигирифт.  Хурўс фарёд бардошт, ки:

— Ман мўниси бедоронам ва муаззини шабзиндадорон, аз куштани ман бипарҳез ва хуни маро ба теғи тааддӣ марез!

Б а й т

Чаро бе мўҷибе бо ман ситезӣ,

Ки хоҳӣ бе гунаҳ хунам бирезӣ?

Шакол гуфт:

— Ман ба куштани ту чунон якҷиҳат нестам, ки ба ҳеҷ ваҷҳ аз он боз наистам. Хотири худро аз ин ихтиёр бипардохтам ва туро дар ин сурат мухайяр ⁵⁷ сохтам, ки агар хоҳӣ, ба як зарбати панҷа ҷони туро биситонам ва агар хоҳӣ, туро луқма-луқма тўъмаи худ гардонам!

Қ и т ъ а
Ҷуз ба тадбиру хирад аз сари худ дафъ макун,
Бо ту шарире агар шўру шаре гирад пеш.
Ба тазаррўъ⁵⁸ масипар роҳи халосӣ, ки ба он
Аз бадаш гар гузаронӣ, батаре гирад пеш