Ҳикояи Рўбоҳ бо гург (Афсона)

Рўбоҳе бо гурге дами мусодақат⁵ мезад ва қадами мувофақат мениҳод. Бо якдигар ба боғе гузаштанд, дар устувор буд ва деворҳо пурхор. Гирди он гардиданд, то ба сўрохе расиданд, ки бар рўбоҳ фарох ва бар гург танг. Рўбоҳ осон даромад ва гург ба заҳмати фаровон. Ангурҳои гуногун диданд ва меваҳои рангоранг ёфтанд.

Рўбоҳ зирак буд, ҳоли берун рафтанро мулоҳаза кард ва гурги ғофил чандон, ки тавонист, бихўрд. Ногоҳ боғбон огоҳ шуд ва чўбдасте бардошт ва рўй бар эшон ниҳод. Рўбоҳи борикмиён зуд аз сўрох биҷаст ва гурги бузургшикам дар он ҷо маҳкам шуд. Боғбон бар вай расид, чўбдаст кашида чандонаш бизад, ки гург на мурда, на зинда, пўст дарида ва пашм кандида аз он тангной берун рафт.

Қ и т ъ а
Зўрмандӣ макун, Ай хоҷа, ба зар,
К-охири кор забун хоҳӣ рафт.
Фарбеҳат кард басе неъмату ноз,
3-он бияндеш, ки чун хоҳӣ рафт?!
Бо чунин ҷусса, надонам, ки чӣ сон
Ба дари марг бурун хоҳӣ рафт?!