Агар шахсе дар паи ҳусули неъматҳои гуногуне мебошад, ин оятро ҳар рӯз субҳу шом ҳафт маротибагӣ бихонад ва дар ҳар ҳол шукри Аллоҳро ба ҷой оварад. Оят ин аст:
Бисмиллоҳи-р-Раҳмони-р-Раҳим
Қул инна-л-фазла би ядиллоҳи юътиҳи май-яшоу, валлоҳу Восиъун Алим. Яхтассу би раҳматиҳи май-яшоу, валлоҳу Зу-л-фазли-л-азим.[1]
[1] Сураи Оли Имрон, оятҳои 73-74.