ГУЛӯ, найи ҳозима, ки даҳонро бо сурхрӯда мепайвандад. Г. ба узвҳои ҳозима ва нафас мансуб аст. Г.-и одам аз се қисм – болоӣ (бинию гулӯ, ки фақат барои нафас хизмат мекунад), миёна (даҳону гулӯ) ва ҳалқ иборат мебошад. Дарозии Г.-и одами калон тақр. 12 см, бараш 5 см аст. Ниг. низ Балъум.
Tags Тиб
Инчунин кобед
Марги Муҳаммад (с)
Вақте, ки Азроил (а) барои гирифтани ҷони ҳазрати Муҳаммад (с) меояд пайғамбар мегуяд каме сабр …