Дар ривояте аз Абӯдовуд омадааст, ки: «Ҳар касе ин оятро субҳу шом ҳафт маротибагӣ бихонад, Худованд аз мушкилот ва ғаму андӯҳҳои дунёву охират барояш кифояткунанда хоҳад буд. Оят ин аст:
Бисмиллоҳи-р-Раҳмони-р-Раҳим
Ҳасбияллоҳу ло илоҳа илло Ҳу, алайҳи таваккалту ва Ҳува Раббу-л-Арши-л-азим.[1]
Тарҷума: Худованд барои ман кофист. Ба ғайр аз Ӯ маъбуди дигаре нест. Бар Ӯ таваккал намудам ва Ӯ Молики Арши азим аст.
[1] Сураи Тавба, ояти 129.