Home / Gunogun / SHabzod – Hikoya

SHabzod – Hikoya

Haq dar zaboni haq teg ast, dashna ast,
Bar khuni murgi haq shabzod tashna ast.

Gulrukhsor

 

Oftob ba gurub meraft.

Domani shafaq lolagun megashtu dili piramard siyoh.

Va andak-andak umedash ba suz mubaddal megasht. Ba in mardum chi balo asar karda boshad? Hej kas parvoi hej kasro nadorad. Insof, rahmu shafqat namonda. CHashmu gushu dastu dili hama ba pul. YO tavba! In qadar ba pul ehtiromu sadoqat dorand! Guyo baroi pul ba dunyo omada boshand. Hama az pasi pul. Pul gufta khudro ba chor su mezanand. SHabu ruz bo orzui pul meziyand. Baroi pul shuda hatto jonashonro dareg namedorand-e!

Pulparastand, pulparast!

Pulmastand, pulmast!

Okhir, charo?!

O, in margi ruyoruy ast-ku!

Hayf, sad hayfi zindagi, ki bo puljamkuni guzarad!

Ba u chunin namud, ki moshinho ham «Pul! Pul!» gufta ba pesh metozand.

Nihoyat dili piramard az fishori beinsofii ronandaho ba iztirob omadu vujudashro alamu gam faro girift. Az bori beinsofi qomatash kham gasht. In hama ba kham omada uro fishor dodu fishor va nazdik ba tarkidan rasid.

Navhai talkhash tanin andokht:

– Noinsofho! Hayolaton ki piramard pul namedihad?! Tanho duo medihad! E sadqai duo shaved!

Dili piramard kholi nashud, ki nashud. Safed nashud, ki nashud. Va boz tarkid:

– Padarsukhtahoi kasofat!

Ammo zud pushaymon gasht:

– Hudoyo, bubakhsh maro! Onho az kujo medonand, ki chashmi naberai bemori man ba rohi bobo chor ast.

Piramard nazar ba soyai khud kard. On darozu rang bokhta. Ohi purdarde kashid:

– Eh, asri surat! Du soat hamchu tire az kamone ba roygoni raft!

Begumon chashm ba ufuq andukht. SHab gului Ruzro berahmona medarid. Az khuni Ruz domoni ufuq purkhun bud.

Ho, SHab Ruzro mekusht.

Peshi nazarash chehrai nabera ba jilva omad. CHehraash zafaroni bud. Dar tobu tab mesukht. Hayole ehsosi boboi dilashro ba larza ovard. Badanashro araqi sarde pakhsh kard.

Lahzae az khud bekhud gasht.

«Bubakhsh, naberajon, imruz nasibi didor nabudaast».

Dilash az alamu yas sikh zad.

Ne, ne, ana moshine istod. Sadoi shinahoi on ba gushash rasid. Bale, rasid. Ne, ne, kobuse besh nest. Nakhod…

Ne, bakht ba ruyash khandid. «Jiguli»-e nazdash istoda. CHashmoni piramard rushan shud, zud dari moshinro kushoda, beikhtiyor:

– Zdrasti, – guft.

– Salom, padar, – javob dod ronanda.

– I-i… Iltimos bubakhshed, tojik budaed.

Vay bo kamoli etiqod sar junbonda, bo ohangi buro guft:

– Hudoro shukr, tojikam.

– E mani pir rus gumon kardam, – gunahgorona guft piramard. – Piri-da, pisaram, piri. Hazor bakhshish.

– Hej gap ne, bakhshish napursed, padar, – bo tabassumi maleh guft ronanda. – In aybi kepkai saram.

– Rost-rost, pisaram! CHashmam avval ba kepka aftid-da.

– Agar ba shahr merafta boshedu arobai kuhnai maro loiq doned, marhamat shined.

Dar ovozi u mehrubonii u ehsos meshud.

– CHaro «arobai kuhna» megued?

– Holo odamon digar «Jiguli»-ro pisand namekunand. Ba on savor shudanro ayb medonand. Moshinhoi khorijii «Mersedes», «Opel», «Neksi»-ro mepisandand.

Tabi piramard khush shud, tabassum dar labonash gul kard.

– E ne-ye! «Jiguli» behtarin moshin ast. Badosht, korgar, be nozu nuz. Halqi guem ham meshavad. Ha… Pursidan ayb ne, meguyand. To kujo mebared?

– To kujoe ki khohed mebaram, padar, – khushnudona guft ronanda. – Az fayzi suhbataton bahramand shavem, shud. SHumo rozi boshed, bemalol nishastan gired.

Piramard bo khotiri bolida:

– Bo dilu jon, – guft va «Bismillohi rahmoni rahim!» guyon ba moshin nishast.

– Rohro bo ham chaq-chaq karda ba okhir mebarem, – ronanda moshinro sabuk ba roh darovard.

– E, umraton daroz bod! Iloho, khoka gired, zar shavad! – duo kard piramard va ohi sabuk kashid. In nishonai osudagii u bud.

Homushi ba miyon omad. Bad ronanda lab boz kard:

– CHaro ziqed, padar?

Piramard bo alam va kanda-kanda guft:

– CHi khel ziq nashavam, pisar? Bovar kuned, du soati raso dar kanori roh rost istodam. YAk ronanda nameguyad, ki sagi kujoi. YO tavba! SHuv-shuv guzashta meravand. Meguyi pasi rul robot nishasta boshad.

«Hudoyo! Durug guftam. YAk nafar istoda bud».

Barobari istodan pursid, ki:

– CHand sum medihi?

– CHand sum? Panj somoni mediham.

Rui ronanda kaj shud.

– Bist somoni dihi mebaram.

– Vo-o-h!

SHinahoi moshin figon kashidu moshin guyo az jo parid.

Ronanda ba hasrat oh kashida:

– Naranjed, padar, – guft. – Asabhoyatona ehtiyot kuned. Ba gapam rozi hasted yo ne?

Piramard bo shavqi beandoza guft:

– Sad dar sad! – va afzud: – Ha-a, holo az hej kas ranjidan mumkin nest. Umedvori neki shudan ham khatost. Az khudat namoni. Az khudat mondi – tamom, holat kharob.

– Az kujo meoed, pisar?

– Az dehai Mehnatobod, – javob dod ronanda. – Volidaynamro khabar giriftam.

– CHi, onho bemorand? – tashvishomez pursid piramard.

– E ne-e, shukri Hudo sihatu salomatand. Ayodati onho qarzi farzand ast. Onho hamesha bo umed chashm ba rohi farzand meduzand. Farzand rishtai joni onhost. Az didani chehrai farzand behtar khushbakhtie nest. CHashmonashon ravshanu dilashon mador megirad. Az in ru tez-tez khabar girifta, khizmatashona mekunamu duo megiram.

– Ofarin, pisaram! – tahsinomez nido namud piramard. – Iloho, barakat yobed! Hoka gired, zar shavad!

– Holo hej kor nakarda, – bo tabassumi shirin guft ronanda, – du bor duoyam doded, padar. Tashakkur!

– CHaro nadiham, pisaram, – qanoatmandona guft piramard. – Okhir, duoi neka ba odami nek medihand. Zamin az ob, odam az duo bahra megirad. Pisaram, ismi sharifaton chist?

– Furug.

– Nomi khub, – khushholona guft piramard. – YAne rushnoi, neki. Va boz latofat.

Furug lab ba tahsin kushoda, bo lahni shirin guft:

– Oho, shumo olim budaed-ku!

– E ne-e, olimi kujo? – khandid piramard. – CHil sol muallimi zabonu adabiyot budam.

– Padar, ismi sharifi shumo chist?

– Olim.

Furug guyo yak khurma tillo yofta boshad, bo nishot nido namud:

– E, ana naguftam!

Simchubu darakhton guv-guv yak-yak qafo memondand.

Onho zud ba ham uns giriftand. Okhir, hazrati Bedil behuda nagufta: «Dilro ba dil rahest dar in gunbadi sipehr, az rui kina kinavu az rui meh mehr».

SHuv-shuvi bod bo ovozi yaknavokhti moshin hamsado gashta, ba gush foram merasid.

– CHaro bevaqt azmi safar karded, padar?

– Habar yoftam, ki naberaam betob, zarparvin shudaast. Dar balnisai CHapaev. In chi khel balnisa boshad, nafahmidam.

– Fahmidam, padar. In bemorkhonai kudakonai bemorihoi siroyati meboshad. Dar kuchai CHapaev, dar nazdikii Qasri Millat joygir ast. Hamroh ba ayodati u meravem.

– Hamroh? Ay sadqai dahonat-e!

– Rozi hasted, okhir?

CHehrai piramard, hamchun nilufar az tului oftob kushoda shud.

– Sad bor roziyam. Baroi chi rozi nestam! SHumo maro peshi naberaam baredu man chiba rozi nameshudam?!

– Pas az ayodat mehmoni khonadoni man meshaved. CHi gufted?

– Mehmon? Dar shabi? E ne, pisaram. E ne! Ayb, ba Hudo, ki ayb!

– Mehmon atoi Hudo guftaand, – guft u bo tabassum. – Qadam boloi dida!

Miyoni onho khomushi uftod. Vale piramard onro zud barham zad:

– SHumo chi koraed, pisaram.

– Dar sokhtmoni Nerugohi barqi obii Rogun kor mekunam. Brigadir.

– Oh, nakhod?! Pesh chi kor mekarded?

Furug kame fikr karda, bad javob dod:

– Pesh muovini Vaziri energetika budam.

Banogoh dar dili piramard chiguna yak shubhae ba vujud omad, vale dar daqiqai digar, hamchun abrporae az shiddati bod, nopadid gardid.

– Dar zamoni mo bisyor beadolatiho ruy medihand. Va har navbat onhoro dida, khuni kas mejushad.

Va badi daqiqae dar chashmoni piramard otashake barq zad.

– Az muovini ba brigadiri. In chi khel shud? Sitoraaton tugri naomad?

Furug khomush mond.

– Ha-a, fahmidam. Geografiya rost naomad.

– Nayofted, padar. Na inu na on. Bo khohishi khudam.

– Okhir, sabab doshtagist?

– Sababashro ba shumo nameguyam. In baroi shumo garoni mekunad.

Zimistoni soli 2008 sangin omad. Boloi sukhta namakob barq nabud. Vujudi mardumro sardii gamu dard beshtar beqaror mekard. Habari margi avvalin ustodash misli zaminlarza uro ba junbish ovard.

– Okhir, tu kujo budi? Ustod se ruz turo surog kard!

– Dar khorij budam.

– Guftem. Guftand, ki dar khorij chi mekobad? CHi gum kardaast? Har chi ki lozim ast, dar hamin jo juyad.

Peshi tobuti ustod ba zonu uftod. Mekhost, figon bardorad, navha kashad, vale nafas dar guluyash darmemonad. In guna yasi toqatshikanro bori avval ehsos mekard…

Libosi gam dar bar karda, haft shabu ruz motam girift, azodori namud. Bo ruhi buzurgi ustod dar guftugu bud. Va dar vujudi u tahavvulote rukh dod. Ruzi hashtum ariza navishta, bo khohishi khudash az vazifa dast kashid. Deha ba deha gashta, chil nafar javononro jam ovard va brigada tashkil namuda, ba Rogun raft.

– Tashabbusam ba shumo maqul nashud, padar?

– Bad nest… – posukh dod u

– CHi khel?!

– Ore, bad nest!

– YAne maqul nest?

– Ba khudat maqul ast?

– Bale!

– Muhim hamin ast. Oyo kase payravi kard?

– Alhol ne. Ammo dunyo ba umed, shayton noumed.

Oftob gurub karda, olamro pardai khokistari faro girift.

– Padar, tahorat dored?

– Tahorat? Ha, doram. CHi bud?

– SHom shud, padar. Dar hamin oromi, dur az gavgoi shahr shomro khonemu bad rohamonro davom dihem. Oyo shumo rozi hasted?

– Sad rozi. CHaro rozi nabosham. Ammo joynamoz nadoram.

– Man du joynamoz doram, – guft Furug va moshinro dar nazdi darakhtoni arusqomati burs qaror girift.

Ba sathi hamvore po guzoshtand, ki bo sabzavu sebarga pushida bud.

– In joynamozho az Makkai Mukarrama omadaand.

– Nakho-o-od? SHumo ba ziyorati khonai Hudo musharaf gashtaed?

– Ne, padaru modaram musharaf gashtand.

– Rost? Hamroh rafta budand?

– Ha.

– Hay-hay, chi kori khube kardaand. SHumo chi? Niyati ziyorat dored yo ne?

– Doram, padar.

– Rost? CHi khube! Nasib boshad, hamin sol meraved?

– E ne… Imsol ne… Hudo khohad pas az bunyodi Nerugohi barqi obii Rogun.

– E dar aqlat sadqae!

– Hamin ki Rogunro sokhtemu ba istiqloliyati energetiki noil gashtem, Hudo rozi shuda boshad, azmi ziyorati khonai Hudo mekunam. To on ruz dar jushi sokhtmon qaror khoham dosht.

– YAgon kasi dagar ham namoz mekhonda boshad? – ba chor suy chashm davond piramard. – Jamoat mekardem, savobash beshtar meshud.

– Rost, padar, – rozi shud Furug. – Ku azon guyam. SHoyad biyoyand.

Va u baland azon guft. Ammo kase naomad. Moshinho shuv-shuv guzashta meraftand. Piramard ohi badard kashidu guyo khud ba khud guft:

– Kujo shitob doshta boshand.

Pas az adoi namozi shom suhbatashon idoma yoft.

– Norak qasri muhtasham ast. Qasri muhtashami dusti. Onro tamomi mardumi sobiq SHuravi bunyod namudand. Ammo Rogun digar ast. On qasri muhtashami nangu nomusi millati tojik meboshad!

Man itminoni komil doram, ki khalqi tojik Rogunro mesozad!

CHunonki Abulqosim Firdavsi «SHohnoma»-i bezavoli khudro ofarid!

CHunonki Jaloliddini Balkhii Rumi «Masnavii manavi»-i olamgiri khudro taqdim namud!

CHunone ki Numon ibni Sobit mazhabi Imomi Azamro poya guzosht!

Boyad qasri muhtashami Rogunro bisozem, to ki farzandonu naberaho bo mo fakhr kunand!

Suhbati Furugu piramard garm budu guvoro.

Ammo Furug ehtiyotro az dast namedod, chashm az roh namekand…

 

*      *      *

 

– Uh!..

Barobari nidoi ronanda moshin zamin gazid va sakht qiggos zad. Va chunon takon khurd, ki piramard kam monda bud az nishastgoh biaftad. Qarib sarash ba shishai jilavi moshin barkhurad. Ibtido Furug ba khud omad:

– Sabil monad.

– CHi hodisa ruy dod, pisaram? – ba tashvish aftod piramard.

Sadoi piramard ba hadde puriztirob bud, ki Furug shitobzada sharh dod:

– Dar rui roh kim-chize hast.

– Nakho-o-od? E sag-pag budagist? Holo chi bisyor, sagi devona.

– Ku binem.

Furug ba chashmi khud bovar namekard. Rui roh pisarake mekhobid. Dah-duvozdahsola. Majruh, ogushtai khoku khun.

– Kadom ronandai nokhalafe zada gurekhtaast, – bo anduhi garon, qarib ki girista guft Furug.

– Oh, Hudoyo! – dar badani piramard murgak david.

Pisarak zinda bud, jon dar badan dosht. Nolishi dardolud mekard. «Ocha! Ochajon!» meguft. SHamol huv-huv vazida, ba mui sari Furug va rishi piramard panja mezad, bozi mekard.

– Ahvolash vaznin, padar, – bo tarsu haros va sarosema guft Furug ba piramard. – Bisyor vaznin. Uro teztar ba bemorkhona burdan lozim.

– Isted, pisaram, isted, sarosema nashaved, – tashvishomez guft piramard va duzdona ba girdu atrof chashm davond. – Okhir, in kori bozi nest.

– CHi bozi nest? – nafahmid Furug.

– Javoni ajibu rahmdile hasted. Dili rahmin hamesha gamgin, guftaand.

– SHumoro nafahmidam, padar.

– Oyo shumo nametarsed? – bo ehtiros suol kard piramard.

– Az chi? Az ki?– bo taajjubu hayroni pursid Furug.

– Neki mekunedu ba sad balo mepeched, pisaram, – bo alam guft piramard. – Ki bovar mekunad, ki in bacharo moshine zada gurekhtaast? Ki? Az shumo domangir meshavand. SHumoro gunahgor mekunand. Ba balo memoned, azob mekashed. Joni javon dored. Ba joni javonaton jabr nakuned. Mefahmed yo ne?

Hissiyoti vaznin va purtahlukae tazyiqash medihad.

– Padar, holo vaqti in gapho nest, – bo anduhi garon vale jiddi guft Furug. – Okhir, dar in jo marg tantana dorad, marg tabassum mekunad. Bacharo boyad najot dihem. Bad yagon gap meshudagist.

Piramard kame fikr karda, taklif namud:

– Biyo, behtarash moshini yorii tajiliro jeg mezanem.

– Padar, magar namedoned, ki onho chi khel kor mekunand? Moshin nest, benzin nadorand. Boz hazoru yak bahona meyoband. To meoyand, ki shab ruz meshavad. Az sad joni bacha yak jonash ham namerahad. Hudamon uro ba bemorkhona mebarem. Har daqiqa ganimat.

Piramard bo ovozi puryasu iltijoomez guft:

– Biyo, yagon kasro hamchun shohid bo khud girem.

– Ne, padar, vaqt meravad. SHohidi mo Hudoi tori sar.

Jasorati Furug ba piramard ham jasorat bakhshid. Va az benadeshagii khud khijolat kashida guft:

– Hohish mekunam maro bubakhshed, pisar. Ha, ha, rost megued, pisar! Vaqt ganimat!

Guyo bori vaznine az kitfoni Furug bardoshta shud.

Andake nafasash rost gasht.

Piramard pisarakro bo ehtiyot ba ogush girift. Nolat jonkohi pisarak baland shud. Dard kard joni piramard, sukht magzu ustukhonash.

Moshin az nav roh girift.

– Oh, Hudoyo! Hudovando! Dar panohat nigoh dor!

Sadoi motor balandtar shud, moshin bo surati sare ba pesh metokht.

Dar ogushi piramard marg qah-qaha dosht, panja ba joni pisarak mezad. Pisarak bazur «Ocha… Ochajon…» meguft. Piramard mekhost khudro mard bigirad, vale obi didaash ba u itoat namekard. Beist merekhtu merekht…

 

 

*      *      *

 

– Teztar!.. Ahvoli bacha vaznin ast!..

– Hoy, hoy! Ohistatar! In jo kucha ne, bemorkhona, – guft bachazanaki zardinai muyburidai khalati safedpush. – CHi hodisa ruy dodast?

– Magar namebined… Bacharo moshin zadaast… Teztar jarrohi kardan lozim…

– Man boyad hujjat pur kunam, – vay pasi miz nishastu qalamro ba dast girift. – CHi nom dorad? CHandsola? Adresi khona? Padaru modar? Ki zadast? Dar kujo zadast? CHaro zadast?..

– Hoharjon, – bo zori guft Furug. – Hujjatho namegurezand, bad pur mekuned. Holo bacharo najot dodan lozim.

Bachazanak sar junbonid va nafase sukut kardu soni az u pursid:

– CHi nom dori?

U zud nomashro ba zabon ovard.

– Az kujo meshavi?

– Okhir, in ba bacha chi dakhl dorad?

– Dorad, ki mepursam. Man hamshira. Inro jarroh hal mekunad. Raftem ba utoqash.

Hamshira qars-qars saqich khoida, onhoro nazdi dari jarroh burd. Darro tiq-tiq nokhun zad.

– Ki?!

– Man, Gulsanam…

– Daro.

Jarroh mardi tossari farbehi qassobnamo zeri chashm ba onho nigarist.

– Hamshira, chi gap?

– Kudake vaznin…

Jarroh uro pesonda dod zad:

– CHand bor guyam, ki saqich nakhoy?!

– Bakhshish…

– CHi mekhohi? Teztar gap zan.

– Bacharo jarrohi kardan lozim.

Jarrohu hamshira ba ham nigaristand. Nigohashon manihoi ziyod dosht. Onro tanho khudashonu Hudo medonist.

– CHi shudaast ba u?

– Moshin zadast.

– Moshin zadast?! – bo shunidani in khabar qarib izhori shodmoni namud jarroh, vale darhol ba khud omad, ehtiyot shud.

– Hayr shud, shud, – gur-gur kard jarroh. – Rafta ob biyor. Obe nest, ki choy monam. Az tashnagi sukhtam.

Nazari jarroh ba Furug aftod.

– Tu ronanda?

– Ha… Man… Man ronanda… Man uro…

– Okhir, khoni memuri-a?! Pul doram gufta, pravaro mekharivu gazro zer mekuni. Man boyad milisa jeg zanam…

Rui khotiri pisarak Furug in tahqirro furu burd.

– Ne, ne, man nazadaam, – guft Furug. – Hudo nigoh dorad. Man uro az roh yofta ovardam…

– Ha-a, shud, shud! YAne tu padari kudak meshavi?

– Ne, man padarash ne. Man begona, namedonam, ki u kist va az kujost. Guftam-ku, man uro az roh yofta ovardam.

– In muysafed boboyash?

– Vay ham begona ast.

– In begona, vay begona, – bo illat guft jarroh. – Pas haqqi khizmati moro ki medihad?

Jarroh nigohi sard va berahmonae dosht.

– CHi khel haqqi khizmat?

Jarroh chunon bo hayrat va taajjub ba u nigarist, ki guyo banogoh az sayyorai digar furud omada boshad.

– I-i! Ajoib-ku!

– CHi ajoib? – suol kard Furug.

Jarroh labkhand kard.

– CHi ajoib? – gashta pursid jarroh va afzud: – Doru, asbobu anjom, kor va boz hazoru yak mayda chuyda… Hamai in pul meistad, domullo. YO az kisai khudam diham?

Piramard uro sari insof ovardani shuda guft:

– Ey pisaram, movu shumo az yak kundaem.

– CHi-i?! Man kunda?!

– Ne, ne, man guftani, ki movu shumo muminu musalmonem, ba Hudo ki savob megired… Dar dunyo az in kori savobtar nest. Bovar kuned.

Jarroh ba khashm omad:

– Hoy, piraki! Tormoza zer kun!

– CHi? Ki?

– Ku yak bor halvo bigu!

– CHch-chi-chi?!

– YAk bor halvo bigu!

– Hudoyo, kar shudaam chi balo! CHi biguyam?

– Halvo!

– Halvo?

– Boz yak bor takror kun!

– Halvo…

– Mazza kardi? Dahonat shirin shud? Ne, shirin shud?!

Piramard muztar mond.

– Didi, bo halvo guftan dahon shirin nameshavad. Savob! Savob! Az pirakiho tanho hamin gapro meshunavi. Poyat dar labi guru gurro ham namefahmi. Man dahto khuranda doram. Dahto-o! Fahmidi? Manu hamsaram va hashto farzandam. Az savob shikami farzandonam seru tanashon pushida nameshavad. Boz maktab bideh meguyad, bogcha bideh meguyad, inash te meguyad, vayash te meguyad… Eh-h!.. Boz glavvrach hast, gorzdrav hast, minzdrav hast… Eh-h!.. Tu boshi «Savob! Savob!» gufta safsata mekhoni.

Piramard ba u chashm dukht. Mekhost sukhane guyad, ammo nafasashro sakht chize girift. Jarroh dar dil zavqid. «Ha-a, zabonat ba komat furu raft?  Bovar kardi? E, sodda, sodda! Dar bisotam yak pisar doram. Pas az panj sol ba dunyo omad. CHi azobhoe nakashidem. Peshi sad kasu nokas sar kham kardem. Lekin sher omad, sher! CHor kilo! Holo u erka. Nozu nuzash behisob. Talabotash kalon, barobari dahto».

– O…o…

– O po nest. Ana hamin khel. To pul naored, az joyam namekhezam.

– Ho.

Jarroh uro pesond.

– CHi ho?!

– Nametarsed?

– CHi-i? – U abruvonashro barham kashida, chashmoni khurd-khurdi dar kosakhona chuqur aftodaashro boz ham tangtar karda, otashi gazabashro ba tarafi piramard firistod: – Az ki? Az tu? Tu, tu?!

– Iltimos, tu-tu nakuned, – jiddi guft u va afzud: – Ne, az man ne, az davlat. Az siyosati davlat khabar dored yo ne?

– Gam nakhur, khub khabar doram, – istehzoomez guft jarroh. – Hamin siyosat maro qurbon kard.

– Magar namedoni ki tashkilote ziddi porakhuri amal mekunad. Porakhuronro ba mahkama mekashad. Ruzashonro siyoh mekunad.

Jarroh az in sukhan mori ba khashm omadagi barin yakbora sar bolo kard:

– Hoy, muysafed!  Tu maro natarson! Man bisyor tarsidagi!

– Pas malum, ki tu az davlat nametarsi?

– Zarrae ham. Gap dori?

Piramard lab furu bast.

– CHaro khomushi? Ba gapi rost chi ham megui?

Piramard bo chashmoni pur az gazab ba vay nigarista, sipas gutokhona pursid:

– Gush bikun, khayr, az davlat nametarsi, az Hudo chi?

– Ne! Boz ham ne!

– Ba Hudo bovar nadori?

– Ne!

– Buzdil va haqir hasti?

– Ne, jasuram. Zero dar in jo Hudo manam!

Az beadabi va noinsofii jarroh otashi khashmi piramard alanga zad:

– CHi-chi? CHi gufted?!

– Nashunidi? Guftam, ki dar in jo Hudo man hastam.

– SHumo-o-o?!

– Ha, man, man!

Raghoi chakkai piramard parida, dilash az qafasi sina berun jastan mekhost.

– Astagfirulloh gued, tavba kardam, gued.

– E bas-e! Gap yod nate! To gulu seram!

Gamu gussa, dardu alam, khashmu navmedi dar nihodi piramard bo ham pechidu yakbora dar magzash ehsosi magshush ba junbish omad. Va hamchun bargi khushki dar otash aftoda dargirift:

– E sadqai vazifai pursharafi dukhturi shaved shumo! SHumo qasami Gippokratro bo pul mefurushed?!

– E hoy! CHi in qadar Gippokrat, Gippokrat megui? Gippokrat ham agar imruz mebud, be pul koratonro bud namekard! Man geniy gufta, shoyad dah barobar ziyodtar haq megirift. Fahmidi!

CHashmoni u chashm nabud. YAk pora shishai sard bud. Va kholi bud. Gam nadosht. Dard nadosht. Nang nadosht. Or nadosht.

«Dili u sard ast, sad otash zani ham garm namegardad».

– Maylash, man pul mediham, – Furug dast ba jaybash burd. – Ana hamagi sad somoni doram. Meshavad?

– CHi-i?! – jarroh abru chin kard, qavoq girond, yane nafratash omad. – Sad somoni ham pul shud?!

– YO tavba!..

– Zamona okhir shud… – guft piramard va dast ba jaybash burd. – Ana man ham bist somoni doram. Bigir!

– Maro usal karded? E hoy, bo sadu bist somoni pishak ba oftob namebaroyad… Okhir, man sar nametarosham. Jarrohi mekunam. Hama joyash majaqbod budagist. Buridan lozim, jo ba jo kardan lozim, dukhtan lozim.

Hamshira ob ovard.

– Oba monu davida sigaret biyor, ki saram mekafad.

Javone beibo ba utoq daromad. Se kasro dida, sarosema shud, dastu po gum kard. YAk-yak ba har se dida dukht.

– Memuri pesh az daromadan darro taq-taq zani?!

Javon gashta berun baromada darro kuftu sipas daromad.

– Kisti? CHi mekhohi? Kasero moshin zad?

– E ne-e… Kadomton aki Hoshok meshaved? – bejurat pursid u.

– Hayr, man Hoshok. CHi bud? Tu khudat ki?

– Man?.. Man medbrat…

– Hoy, medbrat! Hudat namerasidi! Ku kharata hay kun!

– O… Man gap dorum.

– Zan gapata! Tez!

– Ha… vay… Maro akai Haskash rohi kard. Guft ki akai Hoshokro girifta biyo…

– Kadom Haskash?

– Ho-o, az shubai dil…

– CHi, dilash zad?!

– E ne-e… Tura jeg dora.

– Mana?

– Ha, tuya.

– SHab sahar nameshud?

– CHi-i-i?

– Sahar meravam.

– E ne-e, hozir girifta biyo, guft. CHoi safed tayyoray, guft. Be aki Hoshok az gulu nameguzarad, guft. Tez girifta biyo, guft

– E rush siyohe!

CHashmoni tashnai hirsi Hoshok barq zadand. Du hirs – choi safed va pul ba nabard omad. Nabard der davom nakard. Ba zudi anjom yoft. Ki golib omad? Ki meshud? Albatta pul golib omad.

– Guy ki holo korash az mui sar bisyor, andaktar meoyad.

Javon harfe nazada, muntaziri u istod.

– Ba daru devor gap zadam?!

– CHi?

– Nashunidi, chi guftam?

– CHi gufti?

– Sari qavrat guftam! Rav!

– Be tu nameravam. Maro jang mekunad.

– Tf-u! – jarroh bo qahr az jo barkhost.

– Meravem?

Jarroh boz ham beshtar ba gazab omad. Az chashmonash guyo otash meborid. Va u dod zada, guft:

– Ho-o-y, medbrat! Kani gum shav!

Va sui u qadam guzosht.

Medbrat tarsid. Larzid. SHakh shud. Sipas ba khud omadu dumashro khoda kard.

Dili Furugu piramardro gurgon tala mekardand. Onho zayle ki boloi suzan boshand, vaznashonro az yak po ba poi digar partofta, ba chehrai jarroh menigaristand, orom nadoshtand, dar hayajonu iztirob budand.

Dar pasi tireza toriki va vahshat hama joro faro girifta bud. Jarroh beparvo, oromu begamona ba soati kisagii pushdoru yalaqqosiash nigarist.

– Dah daqiqa kam dah! – nido zad jarroh va guyo ki oh kashid. – Vaqt in qadar tez metozad-e. Megui ki tayyora boshad.

– Bale, vaqt rafta istodaast, – iltijo kard Furug.

– Vaqti ki? – pursid u va labkhand kardu chor dandoni tilloiyash yalaqqos zad.

– Okhir bacharo najot dodan lozim, – boz zora kard Furug.

– Man bist sol baroi on nakhondam, ki tu zaniyu man najot diham. Fahmidi?

– Guftam-ku, man nazadaam…

– Ha, albatta! – neshkhand zad jarroh. – Ki qoil meshavad? Hej gap ne, ba dasti milisa aftida se-chor shattai obdor ki khurdi jon-jon gufta qoil meshavi. Onho dar in koru usto, metavonand.

– Man uro az roh yoftam, – qarib ki girista guft Furug va ba piramard ishora kard: – Ana, padaram shohid.

– Ha-a, padaru pisar yakgapa shudem guyo?!

Ovozi jarroh ohangi istehzo va tahdid dosht.

Dili piramard beikhtiyor kashish khurd. Panjahoi hasrat guyo ba on changol mezad va rishtahoi ehsosro meburid.

– Astagfirulloh gued, shakkoki nakuned, tavba kardam, gued. Man in kasro bori avval mebinam. In kas az rui odob maro padar guftand.

– Tu ba man gap yod nate, muysafed.

– Okhir bacha vaznin ast…

– Vaznin? Vaznin ki boshad haqqi khizmat ham vaznin meshavad.

Dili Furug sip-siyoh budu hej bovar namekard, ki dar ru ba ruyash dukhtur istodaast. Nafratovar gasht aftu basharai jarroh dar nazarash. Voy bar holi pisaraki bechora. Javr bar joni padaru modari u. Holo shoyad dar kuchaho sarsonu sargardon, farzand mekoband.

Kujoi, ay adolat!

Ki az dasti tu dili jarrohi siyahkor pora-pora gardad.

Oh, Hudoyo!

Bigzor, bigzor, to nabinemu nasuzem.

Ba joi adolat girevi Furug baland meshavad:

– Okhir shumo bigued, ki mo chi kor kunem?!

– CHi kor mekardi? Bacharo gashta bar!

– Ba kujo?

– Ba hamon joe ki girifti.

Dili Furug fishurda shud. Va game chun kuh borash gasht.

– Insof kuned…

– Insof megui?! – jarroh ba sui Furug gurrid. – Az kadom insof gap mezani? Man bist sol khondam. Sad somoni maosh megiram. Hamin ast insofat?

– Okhir, kudak gunahgor ne-ku?

– Ki gunahgor?

Zoyandai zulmot – shab – hokimi mutlaq budu qah-qaha mezad. Dar fazoi utoqi jarroh insof mesukht. Pora-pora, rishta-rishta mesukht. Be alanga mesukht. Darun-darun mesukht. CHun kahdudi suzon mesukht. Dudi galiz mekard. Miyoni anbuhi dudi insof Furugu piramard hayron mondand.

«Ajib, chi kore bud, ki kardam? CHi g… bud, ki khurdam? Koshki nameistodam. Ne, ne! Az rui qonuni insoni raftor kardam. YO monda ravam? CHi meshuda boshad? Ne, ne! In az rui insof ne».

Dastu poi Furug kam-kam melarzid.

– YAgon iloj kuned, ubol ast… Hudaton gued, chi kor kunem? Kudak az dast meravad.

– Rafta az padaru modarash purs. Onho kujo budand? CHaro farzandashonro sohib nashudand? Mezoyandu ba kucha sar medihand. Panohashon ba Hudo. Bad ki gunahgor, dukhtur.

«Hudoyo, chi gunohe sodir karda budam, ki ba chunin insoni siyahdilu beinsof ru ba ruyam kardi?»

– Kam dihadu gam ne!

– CHi-i?! Tana mezani, yo tarsam medihi?

Dar in jo az rahmu shavqat osore dida nameshud. Az daru devor sadoi «Pul! Pul!» meomad. Ba har kujo ki menigarist manzar az pul dosht. Har on sado, ki meshunid, sadoi pul bud. Furug ba chashmonash bovar namekard. Ba khayolash, ki khobi dahshatnoke medid. Kosh hamai in khob mebud. Na, u khob namedid. Hob nabud. Haqiqat bud, haqiqati talkh. Vay az zaboni sadho odamon dar borai javri dukhturon shunida bud. Dar majallavu ruznomaho dahho maqolai dahshatnok khonda bud. Vale bovar namekard. Hangomavu ovoza mepindosht. Holo boshad bo chashmoni khud medid. Va behuda ham onhoro SHabzod nom nameburdaand. Halq khuni dil mekhurandu onho khuni halqro memakand. Va u az jafoi jarroh ba dod omad:

– Hudat khurdu nafsat kalon!

– E bas kun-e!

– Donista bosh: Nafsi bad – baloi jon!

– Hayr, gavgo bas! – dod zad jarroh. – Ku kabinetro kholi kuned! Tez!

– Ne, to jarrohi nakuned, ba hej kujo nameravem.

– E bezor az jonam karded! Aso! Aso-o!! – jarroh az qahr dod zad. – Kujo shudi? Ku in jo biyo!

Ba kabinet yak mardi pahlavonjusai tossar daromad.

– CHi megui, rais?

– Inhora baror, ki asabhoyamro kharob kardand.

Ba tani Furug chize khazid.

– CHi gunoh kardaand? – chashmoni u ba rui Furug lahzae mekhkub shud.

– Gayri kori savob yagon gunohe nakardaem, – guft Furug.

– Hm…m. In… – Aso nomuayyan gur-gur kard.

– Behuda nameguyand: yo khara peshi bor, yo bora peshi khar!

– CHi-i?! – Aso tegi nigoh sui piramard kashid va vajohatashro badhaybat namud, to ki dar nihodi mehmonon tarsu larz va haros ehyo sozad.

Tamomi vujudi Furugro hissiyoti navmedona va noiloji faro girift. Dilash yakh shud. Tamom! Hamaash barbod raft! Bacha najot nameyobad. Dar vujudash, hissi gazab va dilkhunuki nisbat ba jarroh paydo shud. Hud ba khud andeshid, ki az aftash bo sukhani khub bo u guftugu kardan befoida ast.

– Insoni razil! Besharaf!

Nafasash band omad, labonash paridand. Piramard hayratzada ba u nigarist. Vajohatash digargun gasht.

– Pisaram, orom, orom bosh. Iltimos.

Furug khudro ba dast giriftu fikri az kujo pul yoftan dar sarash charkh zad. Va yakbora simoi yak dustash peshi nazarash ba jilva omad. Zud ru ba jarroh ovard:

– CHand somoni lozim?

– CHi-i? Somoni? E, mo bo somoni kor namekunem.

– Bo chi kor mekuned? – hayron ba rui jarroh nigarista pursid Furug.

– Namedoni? Ne, tu namedoni?

– Okhir, az kujo donam?

– CHaro khudatro musichai begunoh megiri? CHaro khudro ba nodoni mezani?

– Nodoni? – gashta pursid Furug. – Agar medonistam, holo peshi shumo nabudam.

– CHi, tu magar az moh aftidi? Naboshad bidon, bo dollar. YAk man ne, hama dukhturon bo dollar kor mekunand. Umuman na tanho dukhturon. Hama. Fahmidi?

Rangi sabzi dollar peshi chashmash jilva kard. In jilva dilashro tabdili rang dod. Kunun dilash rangi zard dosht.

– Hayr, chand dollar lozim?

– Lozim naguy, minat nakun, – bo zarda guft jarroh. – Man baroi tu gado nestam. Man az tu pul nametalbam. Man haqqi khizmatamro megiram. Fahmidi?

– Fahmidam. Guy, chi qadar?

– Aslan, haqqi khizmat sesad dollar meshavad, – guft jarroh. – Vale, maylash, baroi tu guzasht mekunam. Dusad dollar biyor meshavad.

Piramard ba shur omad:

– CHi-i? Dusad dollar? O in beinsofii ruirost-ku! Mebakhshed…

– Bakhshish-pakhshish nest!

– Duzd boshu bo insof bosh guftaand, – piramard khost az gireboni jarroh girad. – CHaro dusad dollar? CHaro?

Furug cholokona piramardro ba ogush girift, ba kursi shinond.

– CHaro?… CHaro?… – takror mekard piramard.

– Orom shaved, padar, khohish mekunam, orom shaved! Janjol nakuned, padar. Pul yoft meshavad, bacha shifo yobad shud.

Dili piramard boiztirob metapid, nafasash darun aftid.

Furug ba jarroh ruy ovard:

– Maylash, man rozi. Man ba khonai yak dustam meravam. SHumo jarrohiro sar kuned

Jarroh labkhand zad.

– E, ne-e! In jo bozor ne. Mo nasiya kor namekunem. Biyored, mebinem.

– To omadani man…

Az in tasavvur dilash tah zad, badanash ba larza omad.

– Dunyo chapa nameshavad. Damatro ba darun zanu teztar rav.

– Guftam-ku, az dustam girifta meoram.

– Nadihad chi?

– Medihad. Vay dusti joni. Baroi man hej goh «ne» naguftaast.

– He, soda, soda! Holo medoni dust chi? Pul! Fahmidi?

Host guyad, ki hamaro ba khud chen nakun. Vale naguft. Digar gapro hayf donistu vaqtro ganimat.

 

*      *      *

 

– Ana dusad dollar!

Az tez-tez roh gashtan Furug hash-hashkunon nafas mekashid.

– Tish-sh-sh! Ohista gap bizan! «Devor mush doradu mush – gush!»

– Mush?..

Tabassum dar laboni jarroh gul kard. CHashmonash barq zadand. Otashi in barq magz-magzi joni Furugro suzond.

– Ha, in jo chi bisyor, mushu mushbacha. CHashmi hamai onho ba dasti man chor.

Jarroh harisona pulro az dasti u girifta ba kisa andokht.

– Ana in gapi digar. Meshudaast-ku! To sakht naoi, aqlaton namedaroyad-a?

Furug to sukhani nojoe naguyad, ohi juqure kashid.

– SHud! Korro sar kardan mumkin, – guyon beshitob az utoq baromad.

Ba tani Furug jon, ba dilash mador omad. «Hudojon!» – guyon chand oyati medonistagiashro khond. Va az Hudo shifoi pisarakro talabid. Vale jarroh chunon ohistavu beparvo roh meraft, ki guyo ba ziyofate ravon ast. Gussa dili Furugro fishor dodu ba u ru ovard:.

– Akojon, teztar, iltimos…

Jarroh ba sui u nigohi ajibe partoft, guyo ba Furug kame nafrat dosht. Bad qarib bo gazab dug zad:

– Tu kori khudatro don! Ba man aql nashav!

Sipas bo hamon ohang izofa namud:

– Man khudam medonam chi kor mekunam.

Nazdi dari jarrohkhona jarroh ba sui onho dug zad:

– Haratona hay kuned!

Furugu piramard pasi dar mondand.

– Hudoyo! – nolid piramard. – Pulat naboshad, murdaatro zogon mekhurand!

– Bale, rost megued, padar.

– Oh, Hudoyo!..

Furug beqaror budu dar khud melarzid. Dilash sip-siyoh. Peshi chashmonash tanho pisarakro medid, ki «Ocha! Ochajon!» meguft. U ham dar dil: «Hudo! Hudojon!» meguft.

Piramard ham joi nishast nameyoft. Ba Hudo ru ovarda, beist duo mekhond.

 

*      *      *

 

Jarroh bo halovat ba hamshira amr kard:

– Ba jarrohi tayyor shav!

– Jarrohi lozim ne, – ohista guft hamshira.

– CHi khel lozim ne?! – ba sui u dug zad jarroh. – Ki guft ki lozim ne? Ki? Gap zan?

– Okhir, der shud, – bo anduh guft hamshira. – Digar ba u hej kas yori doda nametavonad.

– CHi khel der shud? – bo hamon ohang guft jarroh. – Ba chi der shud?

– Bacha murd, – gunahkorona pichirros zad hamshira.

– Murd? – beparvovu begamona pursid jarroh. – Nakho-o-od? Hm…m. Hayr hej gap ne. Murda boshad ba mo chi. Mo jarrohi kardan megirem.

Va u dar dil khandid: «E garangi Hudo. Pulash dodagi, dar kisaam».

Dilash farah, vujudash lazzate dosht.

«CHok mekunemu meduzem. Baroi man az in kor dida kori osone nest. Misli du karat du du-chor. Bori avval ne-ku? Bad khudro anduhzada megiremu meguem, ki az dastamon har chi ki omad kardem. Taqdirash hamin budaast. Joyash jannatu gurash purnur boshad. Okhir, mo Hudo ne-ku! Az mo ne, az Hudo domangir meshavand. Tamom vassalom! To ba imruz yagon kas etiroz kard? Ne! Jang kard? Ne! Gapi sakht guft? Ne! Ba joe arzu dod burd? Ne!»

Jarroh dasti pisarakro ba dast girift. On yakh barin khunuk bud. Ba ruyash nigarist.. Nigaristu nigaron mond. SHinos barin. Ki boshad? Durustar zehn mond. Va guyo barq zad, ki takone khurd. Jarroh bacharo shinokht. Vay yagona pisarash bud.

– Ne-e! – dod zad jarroh. – Ne! Ne!

Vale in haqiqat bud, haqiqati talkh.

Dili jarroh soniyae az kor mond, bandi poyhoyash sust va behol shudand. Sarash charkh zad, nafasash tang omad. Az harakat mond, dar joyash shakh shud. Bad ba khud omadu figonash ba falak pechid. Figon mekashid, muyu ruy mekand. Sar ba daru devor mezad.

Ammo…

Vale…

Lekin…

Afsus, sad afsus!..

15 noyabri soli 2009

 

Инчунин кобед

urolog

Urologi behtarin az Hinduston oktyabri 2021 ba Tojikiston meoyad

Dar Markazi tibbii «SHafran» muolijai bemorihoi uroloji be jarohi tariqi dastgohhoi endoskopi va lazeri az …