علم

سورت کیدره در تنگ مدرک اساسی راجع به کیداریان (کشمیریان) در اخبار مأخذهای زیرین هستند. در سالنامة بای-ش روایت می‌شود، که حاکم یوجیها از حملة جاجها خوف برده، دربار خود را به شهر بالا کوچاند. «پس از این پادشاه دلاور یوجیها سیدالا از کوههای بلند عبور کرد و به شمال …

موراد از بید شفابخش گفتن بید عادّی است، که به همه ملم می‌باشد. بهترینش در لب آب روییدة آن است. نیز بید ثمر هم دارد، که آن را خوشة بید می‌نامند. مزاج گلش در درجة دوّم سرد و در یکم تر است؛ مزاج برگش سرد و خشک است، مزاج خوشه‌اش …

شفتالو-این ثمر معلوم است، دو نوع می‌باشد: 1. پوستش نازک، رنگارنگ، سفید، سورگ، سبز، پشمکدار، که پوستش به آسانی جدا می‌گردد – این را  شفتالوی شیرین می‌نامند. 2. اگر پوستش به گوشت آن و گوشتش به دانک آن چسپیده باشد، آن را شفتالو کاردی می‌خوانند، بهترین آن شیرین، بزرگ، شاداب …

سوسن-ان رستنی نمودهای گوناگون دارد: گلش سفید، بنفش و زرد، که به همه معلوم است-دشتی (کوهی) و بوستانی می‌باشد. مزاجش در درجة اوّل گرم و در تری و خوشی معتدل است. به قول بعضیها مزاج سفید بوستانی‌اش در درجة دوّم گرم و خشک است و بعضیها در سوم گفته‌اند، امّا مزاج …

گیلاس و آلوبال و- ین میوه‌های معلوم. میوة گیلاس پختگی کلانتر از آلوبال و، رنگش به سرخی مایل می‌باشد، نوع زردش هم وجود دارد. ولی آلوبال و باشد، سرخ کبودتاب می‌گردد، حتّی به رنگ خون است.  میزاج ثمر آلوبالوی پختگی در درجة دوّم سرد و تر است؛ ولی مزاج گیلاس پختگی …

سنوبر-ین درخت را به زبان روسی ساسنه می‌نامند، که دو نوع است: یکیش نر، آن ثمر نمی‌دهد، فقط از شلم آن قطران حاصل می‌کنند؛ دیگرش ثمر مانند دل گوسفند دارد-این نوع مادة آن است. ثمرش در خامی یک‌لخت می‌تابد و اگر رسیده گردد، دانه‌هایش از هم شکفته، در نمود جدا …

سوسن کوهی  –ین ریشة سوسن کوهی است، که بویش بوی بنفشه را دارد. گلش مرکّب از سه رنگ: سرخ، سیاه و زرد آمیخته است. ریشه‌اش پرگره، درازی و غفسی‌اش به اندازة انگشت دست است. مزاجش در درجة دوّم گرم و در خشکی کمتر از این درجه می‌باشد. این هر چه …

نگورغوره-این ثمر خام انگور، یعنی نارسیدة سبز ترش آن است از هر نوع انگور، که باشد.  میزاجش در اوّل درجة دوّم سرد و در دوّم خشک است. اگر آب آن را در آفتاب غفس گردانند، مزاجش سردتر و خشکتر می‌گردد تا درجة سوم. خیسلتهای شفابخش آن: خوردن آن حرارت خون …

آثار پلیالیت پایین. زمان پیدایش نخستین آدمان را در سرزمین آسیای میانه به طور یقین مویین کردن خیلی دشوار است، زیرا آثار از همه قدیمة حیات آنها باقی نمانده است. به گمان بعضی عالمان، گویا آسیای میانه در داخل منطقة آدم‌شوی میمون واقع گردیده بوده است[1]. هرچند این عقیده معمول …

زمان می‌زالیت و نیالیت را عادتاً به 10-15 هزار سال تخمین می‌کنند. لیکن دوام این دورة حیات انسانی در هر محل هر خیل بوده است. در اساس معلومات و مدرکهای موجودة آرشیالوگی به چنین خلاصه آمدن ممکن است، که اهالی آسیای میانه در این دوره خیلی سیر‌شمار گردیده، در شرایط …