Таърихи пайдоиши пешдоман

Дар давраи кадим, замони хукмронии подшохи солхои 3000-2400 п.а.м. пешдоман либоси асосии мардхо хисобида мешуд, ки он аз матоъхои загирин ва чармин гирифта, бо миёнбанд махкам карда мебастанд.

Номи либос «схенте» ном дошт, ки он дар хайкали Ранефера ороиши пахлуии пешдоман плисировка шуда буд, ки ин фарки либоси фараоншахси давлатманд аз либоси одамони оддии мисрихо буд. Аз чихати тарзи духт пешдоман фарк мекард.

Пешдоман то давраи мо омада расида, яке аз либосхои махсуси кори хисобида мешавад.

Пешдоманро сохибхоназанхо асосан барои ичрои кори рузгор истифода мебаранд. Пешдоманхо гуногуншакл ва тарзи духтанашон ва бо намуди матояш фарк мекунад, ки руи он кашидадузи, апликасия, ё ба тарзи курок ичро мешавад. Пешдоманхо асосан аз матоъхои пахтагин, загирин, абрешимин ва гайра духта мешавад.

Барои он, ки пешдоманхои гуногунро дузем мо бояд лоихаи эчодиро аз худ намоед.