Хар он сирре, ки дори, бо дуст дар миён манех, чи дони, ки вакте душман гардад ва хар газанде, ки тавони, ба душман марасон, ки бошад, ки вакте дуст шавад!
Роз, ки нихон хохи, бо кас дар миён манех, вагарчи дуст мухлис бошад, ки мар он дустро дустони мухлис бошанд, хамчунин мусалсал.
Хомуши бех, ки замири дили хеш
Бо касе гуфтану гуфтан, ки «Магуй!»
Эй салим, об зи сарчашма бубанд,
Ки чу пур шуд, натавон бастан чуй.
Вакте ба лутфи гуву мудорову мардуми,
Бошад, ки дар каманди кабул овари диле.
Вакте ба кахр гуи, ки сад кузаи набот
Гах-гах чунон ба кор наёяд, ки ханзале.
***
Сухане дар нихон набояд гуфт,
Ки бар анчуман нашояд гуфт.